به گزارش روز سه شنبه حوزه ایثار و شهادت فرهنگ سار، شهید احمدیان فرزند شاهمراد اول فروردین ۱۳۴۴ در خانواده ای مستضعف از نظر مادی و غنی از نظر معنوی در بخش صالح آباد از توابع شهرستان مهران دیده به جهان گشود.
دو ساله بود که پدرش از دنیا رفت و سرپرستی وی را مادر غمدیده و برادر بزرگترش به عهده گرفت. از همان سنین کودکی بسیار باهوش بود دوران ابتدایی را با تحمل همه مشقات و مشکلات گذراند.
مبارزه علیه رژیم طاغوت
شهید احمدیان با بینش و آگاهی و استعداد وافر خود وارد دوره راهنمایی شد و در همین زمان که مبازرات حق طلبانه امت اسلامی ایران اوج گرفته بود با الهام از اعلامیه های آگاهی بخش حضرت امام خمینی (ره) در این خصوص بی تفاوت نماند و با توجه به محدود بودن موقعیت شهر و تسلط پاسگاه ژاندارمری، همراه بچه های حزب اللهی شبانه با قوطی رنگ نهایت تنفر و انزجار خود را با نوشتن شعارهای روشن گرانه از ایادی طاغوت ابراز می کرد.
تبلیغات نمایان ارزش های انقلاب
بعد از پیروزی انقلاب اسلامی شهید احمدیان با سلاح گرم تبلیغات در نمایاندن ارزش های والای انقلاب به مردم و با ایفای نقش های متفاوت پرده از چهره ایادی استکبار برمی داشت. گذشته از خدمت در این سنگر موثر ورزشکاری متعهد و شایسته بود که در این مسیر هم از پای ننشست. چندین بار به مسابقات دو و میدانی و والیبال در سطح استان راه یافت، از خصوصیات اخلاقی وی خوش خلقی و همدردی با مستضعفان و شرکت و همکاری و هم گامی با نهادهای جوشیده انقلاب اسلامی را می توان نام برد.
عاشق زیارت امام رضا(ع)
این شهید والامقام در دوران دبیرستان شرکت فعال و مستمر در پایگاه مقاومت شهدای صالح آباد داشت و برنامه ریزی و مدیریت فوق العاده وی باعث شد که از جانب مسئولان به عنوان تشویقی به زیارت مشهد مقدس اعزام شود، نکته جالب اینکه در حرم مطهر حضرت امام رضا(ع) عکسی به یادگار گرفته بود که پس از مراجعت باز هم با مساله عشق به شهادت طلبی همراه شد و با حالتی التماس آمیز به مادرش گفته بود چنان چه شهید شدم این عکس را به عنوان یادگاری بر روی قبرم نصب کن و به این آرزو رسید و عکس مورد نظرش در همان جایی که سفارش کرده نصب شد.
از دیگر خصوصیات شهید احمدیان غبطه خوردن به احوال شهیدان و گریستن در فراق اسیران و در نهایت شیفتگی خاص او به اسلام ناب محمدی (ص) و خط سرخ ولایت بود.
همنشینی با بچه های مستضعف تسکین دهنده آلامش بود و عشق به روحانیت در وی شعله ور، چنان چه با روحانیت روبرو می شد آوای تکبیرش طنین انداز می شد.
شهادت
وی نیز پس از به پایان رساندن دوران تحصیلات متوسطه و توفیق به اخذ دیپلم با توجه به اینکه سه، چهار ماه به خدمت سربازی مانده بود با اصرار فراوان و قبل از موعد مقرر به خدمت مقدس سربازی در سپاه پاسداران انقلاب اسلامی اعزام شد و به عنوان رزمنده ای نیرومند و لایق و عاشق و شیدای سالار شهیدان در لشکر ۱۱ حضرت امیر(ع) مشغول به خدمت شد و پس از گذراندن ۱۱ ماه خدمت در ۱۱ آذر سال ۶۳ حین مصاف و درگیری با مزدوران بعثی در منطقه مرزی چنگوله به آرزوی دیرینه خویش که همانا شهادت در راه خدا بود نایل آمد و در گلزار شهدای علی صالح(ع) ماوا گرفت.
