شنبه, ۱۵ اردیبهشت ۱۴۰۳ / ۲۳:۴۳:۲۶
دسته بندی: اجتماعی
تاریخ انتشار: ۲۱ آذر ۱۳۹۸ - ۰:۲۹

چرا من مقصرم

نشست چرا من مقصرم به همت کمسیون حقوق بشر کانون وکلای دادگستری با موضوع بررسی مقصر انگاری زنان در خشونت علیه آنان در ساختمان کانون وکلای تهران برگزار شد. به گزارش سرویس اجتماعی پایگاه تحلیلی خبری فرهنگ سار، مریم صبح خیز؛ شهلا اعزازی مدیر گروه انجمن جامعه شناسی ایران در نشست چرا من مقصرم با اشاره […]



نشست چرا من مقصرم به همت کمسیون حقوق بشر کانون وکلای دادگستری با موضوع بررسی مقصر انگاری زنان در خشونت علیه آنان در ساختمان کانون وکلای تهران برگزار شد.

به گزارش سرویس اجتماعی پایگاه تحلیلی خبری فرهنگ سار، مریم صبح خیز؛ شهلا اعزازی مدیر گروه انجمن جامعه شناسی ایران در نشست چرا من مقصرم با اشاره به تاریخچه ی حمایت زنان از جانب دولت های غربی مطرح کرد: غرب بیشتر از ۵۰ سال است که قوانینی در رابطه با جلوگیری خشونت ها علیه زنان را وضع کرده است. و از زنان حمایت های مالی و حمایتی می شود، در صورتی که همین قوانین در ایران از سال ۱۳۷۰  وضع شده است ولی علنا کمتر به آن توجه می شود.

وی ادامه داد: خشونت مردان علیه زنان، به سطح سواد و فرهنگ پایین جامعه ربط ندارد و در هر قشری از مردان، در شرایط خاص، این خشونت ها دیده شده است هر چند طرز ساختار جامعه می تواند این خشونت ها را تشدید کند.

مدیر گروه انجمن جامعه شناسی ایران با تقسیم بندی خشونت به دو دسته ی فردی و ساختاری بیان کرد: خشونت فردی، یعنی فرد خاطی شناخته شده است، مثل خشونت شوهر علیه زن خانه ،یا متلک گویی های خیابانی و خشونت ساختاری یعنی وجود نابرابری های شغلی و تبعیض جنسیتی در استخدامی ها و در پذیرش دانشجو در جامعه که خشونت های ساختاری را شامل می شود. در ایران هر دو نوع خشونت بر علیه زنان زیاد است .

شهلا اعزازی در جمع بندی سخنان خود به لزوم هر چه بهتر حمایت های قانون نسبت به زنان قربانی اشاره کرد و خاطر نشان کرد: قانون باید اشد مجازات را در برابر فرد خشونت گر، بدون مقصر انگاری و رفتار متقابل قربانی در خشونت های فردی اعمال کند. این جامعه شناس حق زن ها را در این دانست که بدون مزاحم، با هر رفتار ظاهری به عنوان فرد آزاد در جامعه به فعالیت اجتماعی بپردازند.

بخش بعدی نشست به سخنان شهناز گیلی روانشناس و مدرس دانشگاه اختصاص داشت. وی با جمله ی اینکه نبود سلامت نشانه ی بیماریست گفت: سلامت سه بعد ،زیستی ،روانی، اجتماعی دارد که از بعد روانی هم مرد و هم زن مورد خشونت قرار می گیرند. تفاوت جنسیتی نباید ما انسان ها را مقابل هم قرار دهد ، بعضی تفاوت ها را باید بپذیریم مثلا که اگر چند گرم مغز در مردان بیشتر است در عوض رنگدانه ی تشخیص رنگ مردمک چشم در زنان چند هزار برابر مردان است،این تفاوت ها نشانه ی برتری جنسیتی نیست.

وی در ادامه بیان کرد: فقط گفتن اینکه نباید خشونت علیه زنان باشد راه حلی برای قطع خشونت علیه آنان نیست و این مسئله باید ریشه یابی شود که”همیشه پیشگیری بهتر از درمان است”وقتی از پسر بچه ای می پرسیم کسی حرف زور زد چه می کنی؟!، و در جواب می شنویم که او را میزنم یعنی  درجامعه ی ما قدرت در مردان با زدن او  عجین شده است ،معمولا این باور چه با دیدن رفتار بزرگترها چه در  فیلمهای اکشن و رزمی که قدرت در زدن را شامل می شود می تواند  زمینه ساز در خشونت پسران در بزرگسالی شود. در وحله ی بعدی رفتار درست زنان می تواند در جلوگیری از بروز رفتار های خشونت بار علیه خود اثرمند باشد.

روانشناس و مدرس دانشگاه در ادامه با بیان سئوالاتی به ریشه یابی خشونت علیه زنان پرداخت و یادآوری کرد: چرا آمار زنان سیگاری در جامعه روز  به روز بیشتر میشود ؟ و زنانی که ادعا می کنند آزادی ندارند، آیا از همین آزادی که دارند درست استفاده می کنند؟ ما زنان نمی دانیم از چه راه خواسته های خود را بخواهیم. آنجا که سخن از آزادی و برابری زن و مرد به میان می آید ذهنیت زنان به آزادی ظاهری و نمایش زیبایی خود می رود و حتی با عمل هایی، مثلا می خواهد خود را مطرح کند و در عوض بیشتر مورد تعرض و خشونت مردان و نابرابری شخصیتی قرار می گیرد.

وی افزود: بانوان سرزمینم باید بدانند اگر  می خواهند خود را مطرح کنند حتما از نظر ظاهر این امر صورت نمی گیرد مریم میرزا خانی ریاضی دان مشهور با علم ریاضیاتش و یا پروین اعتصامی شاعر بزرگ آوازه ی ما در زمینه ی ادبی مثال های خوبی در زمینه ی مطرح شدن زنان در جامعه از لحاظ شخصیتی هستند. این زنان ثابت کردند در جهات مختلف می توان از خیلی مردان در موقعیت های اجتماعی فرهنگی بالاتر قرار گرفت و زنان توان رقابت با بزرگترین مردان در حوزه ی تخصصی خود را دارند.

سارا قربانی وکیل پایه ی یک دادگستری سخنران بخش پایانی نشست بود. وی با توجه به موضوع جلسه که نباید اصلا زنان قربانی را مقصر در جلب خشونت علیه خود دانست با رد کردن سخنان شهناز گیلی مطرح کرد: قانون از نظر حمایتی از زنان در برابر خشونت مردان کاملا ضعیف عمل می کند، درست است که قانون در مورد خشونت های روانی، مثل متلک ها و لمس شدن ها ،مجازات دو ماه تا شش ماه حبس و  ۷۴ ضربه شلاق تعیین کرده است ،ولی این نوع خشونت با هیچ مدرکی قابل استناد نیست و این ضعف مجازاتی ، علنا مردان را  در جامعه آزاد، به انجام هر رفتاری بر علیه زنان وا می دارد.

وی در ادامه خاطر نشان کرد: با توجه به قربانیانی که به او مراجعه می کنند ، متوجه خشونتهای جسمی و جنسی ادامه داری علیه زنان هستیم و زنان ترجیح می دهند با توجه به حفظ آبرو، از آن خشونت ها بدون شکایت بگذرند، و یا حتی زن خانه برای قربانی نشدن فرزندان خود یا نداشتن سرپناه و حامی مالی حاضر به پذیرفتن هر خشونتی از جانب همسر خود است.

سارا باقری در پایان نشست خاطر نشان کرد:  باید در ایران خانه های امن برای حمایت  چنین زنان بی پناه و حامی ساخته شود.

انتهای پیام/

نظرات و تجربیات شما

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

نظرتان را بیان کنید

سیزده + چهار =

تعداد نظرات منتشر شده: 2
  • MosTafa
    ۲۱ / آذر / ۱۳۹۸

    مرسی از گزارش تهیه شده.

  • Zahra
    ۲۴ / آذر / ۱۳۹۸

    عالی بود..واقعا در این جامعه،ما زنان به حقوق خودمون واقف نیستیم.از ترس آبرو یا کاغذ بازی های اداری و آمد و شد در راهروی دادگاهها،از حق خودمون میگذریم.به همین سادگی!!!