طلبه‌هایی که با تحمل سختی‌های معیشت و غربت، با عطشِ معرفت و شوق حقیقت به حرم کریمه اهل بیت(س) پناه برده بودند.
مدارس علمیه قم، سرشار از حضور پُربرکت عالمان و بزرگانی بود تا جویندگانِ علم و دانش بتوانند از چشمه‌سار کلام و سیره روحانی و رحمانی آنها بهره‌مند شوند.
سلطه حکومت شاه، عرصه را هر روز بر دین داران تنگ تر ساخته بود؛ ظلم بیداد می کرد و مظلوم، دادخواهی نداشت.
قیام خونین ۱۳۴۲، نخستین نشانه‌های مبارزه با طاغوت را آشکار و علنی کرد و تربیت یافتگان مکتب حسینی در حوزه‌های علمیه با پرچمداری حضرت امام خمینی(ره)، برای نجات مردم از جبرِ جباران و ظلمِ ظالمان و در اوج خفقان، منادی حق‌خواهی و حق‌طلبی شدند.
طلبه‌های مهاجر از روستاها و شهرهای ایرانِ پهناور، در کنار مسوولیت علمی که عهده‌دار بودند، جهاد علمی را نیز آغاز کرده بودند تا دین خدا را حافظ و ناصر باشند.
طلبه‌های جوان شهری و روستایی با تاسی از مکتب امام خمینی(ره)، علم روشنگری و مبارزه با طاغوت بر دوش گرفتند و مبلغ اندیشه‌ها و آرمان‌های انقلابی در نقاط دور و نزدیک شدند.
“حاج شیخ عباس یوسفیان آرانی ” از جمله پرورش یافتگان مکتب امام بود که از آبشخور فکری و معنوی آن شخصیت برجسته بهره مند شده بود.
حاج شیخ عباس، در ۲ مقطع بسیار حساس تاریخی در زادگاهش نقش آفرینی موثری داشت؛ اولی قیام ۱۵ خرداد ۴۲ که با دستگیری امام(ره)، اهالی آران و بیدگل به پیشگامی او تظاهرات کردند و جرقه های انقلابی‌گری را در منطقه روشن کردند و دومی در مقطع پیروزی انقلاب اسلامی و دوران هشت سال دفاع مقدس بود.
او با پذیرش امامت جمعه آران و بیدگل ار سوی امام خمینی(ره)، عملا وارد میدان شد تا به وُسع خود در اداره امور شهر زادگاهش سهیم باشد و برای اقامه جلوه های اسلامی و الهی اهتمام ورزد.
۱۷ سال در منصب امام جمعه و ۸ سال در قرارگاه پشتیبانی مردمی دفاع مقدس، به خدمت خلق خدا مشغول بود. خانه‌اش، محفلِ امید محرومین بود و دفتر کارش، محل همدلی مسوولان برای عمران و آبادانی و توسعه شهر بود.
انسجام مدیریتی و دغدغه مندی خدمتگزاری‌اش، سبب شد منطقه به شهرستان ارتقا یابد و امکان خدمات عمومی و سیاسی شتاب ویژه ای گرفت.
شخصیت شیخ بزرگ شهر، چند وجهی بود: در بُعد فردی، شخصیتی خلیق، مُتعبّد، متعهد، متواضع و مُخلص بود.
در بعد اجتماعی انسانی مردم‌دار، دلسوز و حامی اقشار ضعیف و محرومان و بانی مراکز خیریه، علمیه، درمانی و آموزشی بود. در بُعد سیاسی، نگاهی وحدت‌مدار و معتدل و مشربی عدالت‌گرا داشت.
در بعد دینی، مرجعیت عبادی و مذهبی او قابل اعتنا بود و محراب و منبر و وعظ و خطابه، از کارهای مستمرش محسوب می شد.
در بُعد فرهنگ و بینش فرهنگی، توجه به فرهنگ دینی و تعالیم انسان ساز سرلوحه رفتارش بشمار می رفت.
کارنامه درخشان خدمات خیراندیشانه و عام المنفعه از همان آغاز مبارزات انقلابی اش تا به امروز همواره در حافظه تاریخی مردم فهیم و شهید پرور منطقه مضبوط است.
مهمترین نکته در تاسیس آثار و مراکز درمانی آموزشی، فرهنگی و دینی از سوی این روحانی فداکار و نستوه، زایش برکات بی‌شماری است که ذکر آن در این مُجمل نمی گنجد.
آن عالم مجاهد ضمن آنکه خود داماد یکی از بزرگترین فضلا و علمای منطقه(حجت الاسلام والمسلمین حاج آقا محمد متوسل آرانی) بود، سرمایه‌های ارزشمندی نیز از خود بجای گذاشتند و به تربیت فرزندانی عالم و متقی مبادرت ورزید؛ فرزندانی که به کسوت روحانیت آراسته اند و هر کدام هدایت و مدیریت مراکز و مجموعه‌های آموزشی و دینی را عهده دارند و در امتداد منش والد معظم‌شان خدمتگزار آستان مقدس اهلبیت عصمت و طهارت علیهم السلام هستند.
حجت‌الاسلام عباس یوسفیان نخستین امام جمعه آران و بیدگل و یکی از شاگردان امام خمینی (ره) بنیانگذار کبیر انقلاب اسلامی ایران که به دلیل عارضه قلبی در بیمارستان بستری بود، روز گذشته (پنجشنبه) در سن ۹۱ سالگی دار فانی را وداع گفت.
روحش شاد یادش گرامی باد.
