فرهنگ ناآشنای “ازدواج” در تار و پود سینمای ایران

بزرگنمایی تصویر

پایگاه تحلیلی خبری فرهنگ سار، سینما و فرهنگ دو واژه‌ی وابسته به هم هستند که متأسفانه امروزه از هم جدا شده و گاهی هم از یکدیگر سبقت می‌گیرند. نمونه‌هایی که در سال‌های اخیر شاهد آن هستیم فیلم‌های بسیاری اعم از سینمایی و سریالی علی‌الخصوص سریال‌های خانگی در موضوع ازدواج افرادی با سنین بالا با افرادی در سن کم را مشاهده می‌کنیم. این در حالیت که این فیلم‌ها ریشه‌دار شده و سینماگران جمهوری اسلامی ایران در حال گسترش آن هستند.

به نمونه فیلم‌هایی در بازار سینما که شاهد آن هستیم می‌پردازیم.

• سال‌های دور از خانه

داستان از جایی شروع می‌شود که صولت خنجری (احمد مهران‌فر) سرباز کلانتری ۱۰۰ ملّت مشغول به خدمت سربازی است و روزی خانم جوانی به نام الیزابت به همراه سگش به کلانتری می‌آید. او عاشق دختر می‌شود و می‌فهمد سگ الیزابت توقیف شده و سگ دیگری را به جای آن به اشتباه به الیزابت می‌دهد. او سال‌ها در پی آن دختر، سگ او را که نگه می‌دارد ولی بعد از چندین سال متوجه می‌شود دختر به خاطر بیماری خانوادگی از دنیا رفته است. مادر دختر وقتی متوجه می‌شود سگ کوچک دخترش لوسی دست خنجری است طی اقداماتی خنجری را به خانه‌ی خود می‌آورد. مادر (خانم طالبی) از بیماری رنج می‌برد. وقتی متوجه می‌شود که خنجری می‌تواند با خون خودش او را درمان کند ولی قبول نمی‌کند به دلیل ازدواج او و به دنیا آمدن فرزنداشان با هم ازدواج می‌کنند.

• سریال هیولا

جدا از داستان خانواده شرافت به مادر هوشنگ شرافت با بازی گوهر خیراندیش می‌پردازیم که در آن با پسر داروفروشی به نام داوود (شکیب شجره) دوست و سپس عاشق هم شده با هم ازدواج می‌کنند و خانواده هوشنگ شرافت نیز این ازدواج را از دوستان و بقیه افراد مخفی می‌کنند.

• سریال مانکن

در حالی که ۶ قسمت از این سریال در بازار آمده داستان از این قرار است که کاوه (امیرحسین آرمان) خود را بنا به دلایلی به کتی به قیمت ۷ میلیارد فروخته و از عشق قبلی خود دست کشیده و با کتی تن به ازدواج می‌دهد. در حالی که تفاوت سنی آن‌ها بسیار زیاد است و کاوه این مسئله را از خانواده خود پنهان می‌کند. در قسمت‌های بعد می‌فهمد کتی و پدر کاوه قرار بود که با هم ازدواج کنند و این داستان هنوز هم ادامه دارد.

ریشه‌ی این تفکّرات از کجا آمده و چرا امروزه در بسیاری از فیلم‌های ما این مشکلات پدید آمده است؟

چرا امر مهم ازدواج به شوخی گرفته می‌شود؟

چرا فرهنگ ازدواج با اختلاف سنی زیاد در فیلم‌های ما جا گرفته است؟

چرا در فیلم‌های ایرانی، فرهنگ ایرانی‌ها را به درستی یاد نمی‌کنند ولی در بسیاری از فیلم‌های برون مرزی این موضوع کاملاً متفاوت بیان می‌شود؟

چرا ازدواج با پنهان کاری صورت می‌گیرد؟

این‌ها سؤالاتی‌ست که این روزها هر متفکّری در حوزه‌ی فیلم و سینما از خود می‌پرسد و جوابی که به آن دست می‌یابد حرفی نیست جز ایدئولوژی غربی که بسیار نامحسوس در اذهان و قلب‌های مردمان جمهوری اسلامی ایران نشانده خواهد شد و چندی نخواهد گذشت که آن را به عنوان یک فرهنگ در خانواده‌های ایرانی اسلامی بپذیریم.

حواسمان به ورودی‌های رسانه‌ای خانه و خانواده‌مان باشد!