روز دانشجو مبارک

بزرگنمایی تصویر

به گزارش سرویس فرهنگی پایگاه تحلیلی خبری فرهنگ سار، امیر محمد بهامیر؛ روز دانشجو مبارک. این پیغامی است که هر ساله در روز ۱۶ اذر همه مجموعه های رسانه ای، نهاد ها، گروه ها و غیره آن را به کار برده و در صفحات مجازی خود همراه با عکسی از کلاه فارغ التحصیلی منتشر می کنند. جمله ای کوتاه که بیشتر شبیه یادآوری این می ماند که ما روز دانشجو داریم اما سوال این است که دانشجو نیز داریم.

طبق آمار های رسمی سال ۹۷ تعداد ۳ میلیون و ۷۹۴ هزار و ۴۲۰ دانشجو در دانشگاه‌های کشور مشغول تحصیل هستند که از این تعداد یک میلیون و ۷۲۳ هزار و ۲۶۹ نفر زن و ۲ میلیون و ۷۱ هزار و ۱۵۱ دانشجو مرد هستند و همچنین از کل جمعیت دانشجویی کشور، تعداد ۱ میلیون و ۵۵۰ هزار و ۷۰ دانشجو در دانشگاه آزاد اسلامی،‌ ۳۳۹ هزار و ۳۲۵ دانشجو در موسسات آموزش عالی غیر دولتی و غیر انتفاعی، ۱۹۷ هزار و ۳۰۵ دانشجو در دانشگاه فنی‌حرفه‌ای، ۴۷۳ هزار و ۷۹۸ دانشجو در دانشگاه علمی – کاربردی، ‌۵۴۶ هزار و ۸۸۶ نفر در دانشگاه پیام نور و ۶۸۷ هزار و ۳۶ دانشجو در وزارت علوم، تحقیقات و فناوری مشغول تحصیل هستند.

این آمار از سمتی جای خوشحالی دارد که در کشور توانسته ایم این مقدار ظرفیت را برای آموزش فراهم کنیم. از سمتی جای تاسف دارد چون زمانی که به آمارهای کشورهای توسعه یافته نگاه می کنیم متوجه می شویم که آن ها با این همه تکنولوژی و سطح رفاه و غیره این مقدار دانشجو ندارند. اما دلیل آن برای چیست، دلیل آن است که کشورهایی پیشرفته یاد گرفته اند که جوانانشان را به جای آن که در دانشگاه با مباحث تئوری درگیر کنند در عوض آن ها را به سمت یادگیری مهارت سوق دهند. یعنی همان حرفه و فن که در کشور ما نادیده گرفته می شود. البته بسترهای خوبی برای یادگیری مهارت های فنی و حرفه ای در کشور فراهم است اما به همان میزان آگاهی نیز وجود دارد؟

بیشتر خانواده ها با این طرز تفکر تربیت شده اند که راه موفقیت در اینده حضور در دانشگاه، کسب مدرک و بعد از آن نشستن بر پشت میز و کارمند شدن است. البته بماند که در حال حاضر بسیاری از کسانی که مشغول به تحصیل در دانشگاه ها هستند حتی همین طرز فکر را ندارد. در واقع دانشجوهای ما امروز هیچ هدف یا برنامه ای برای تحصیلات خود ندارند. انگار دانشگاه محلی است برای تفریح آن ها تا درس خواندن.

چندی پیش آمار شاغلان در کشور منتشر شد و نشان می دهد ۵۳ درصد کسانی که از دانشگاه ها فارغ التحصیل شده اند شغل دارند. این آمار حداقل از نظر بسیاری از کارشناسان فاجعه بار است. مگر در کشورمان چه میزان دکتر یا مهندس نیاز داریم. اگر همه جوانان دکتر یا مهندس شوند آن وقت چه بلایی بر سر شغل های مهارتی خواهد آمد. مثلا مکانیکی خودرو، خیاطی، آشپزی و بسیاری شغل های دیگر که شاید از نظر بسیاری از ما به لحاظ موقعیتی پایین باشند اما بسیار پردرآمد و شغل های مناسبی هستند.

به طور مثلا مکانیکی خودرو که شاید شغلی پایین درنظر گرفته شود ولی مهارت بالا و همچنین درآمد بسیار مناسبی را دارد. درحالی که ما از کودکی یاد گرفته ایم که این مدل شغل ها در شان و شخصیت ما نیست. فکر کنید اگر همه ما این تفکر را داشته باشیم پس اگر خودرو ما خراب شد قرار است چه کسی آن را تعمیر کند. نگاهی دوباره به آمار شاغلان بیاندازیم متوجه می شویم که حرفه علوم انسانی ۱۶۵.۸۶۱ نفر شاغل بیشترین آمار شاغلین را دارد. از سمتی یا آمار ۱۳۹.۵۲۴ نفر بیشترین بیکاران را نیز در خود جای داده است. از سمت دیگر رشته های هنر با ۱۹.۵۳۶ نفر کمتر شاغل را به خود اختصاص داده اند و حدود ۲۴.۱۸۳ نفر نیز بیکار هستند.

بازنگری دوباره در این که قرار است از دانشجو و دانشگاه چه نتیجه ای بگیریم به نظر اهمیت فراوان دارد. باید این سوال را بپرسیم که اگر در رشته ای مشغول به تحصیل هستیم آن رشته تا چه اندازه می تواند به جامعه و کشور ما کمک کند. این که صرفا درس خوانده باشیم و مدرک دانشگاهی گرفته باشیم نمی تواند معیار خوبی برای کارآمدی افراد باشد. تا چند سال گذشته در هنگام مصاحبه های شغلی از افراد درباره مدرک آن ها سوال می شد. اما در سال های گذشته این طرز تفکر کاملا برعکس شده است و امروز کسانی که مهارت بلد هستند می توانند در شغل های مختلف مشغول به کار شوند. این یعنی جامعه و بازار به این نتیجه رسیده است که مهارت گرایی از مدرک گرایی بسیار کارآمد تر است.

انتهای پیام/