به گزارش روز سه‌شنبه پایگاه خبری ساینس، در این باتری جدید به جای لایه‌های متعدد گرافیت، از لایه‌هایی متشکل از نانولوله های کربنی موسوم به Buckypaper استفاده می‌شود که بین آن‌ها نانوذرات سیلیکون وجود دارند. صفحات متشکل از نانولوله های کربنی یک ساختار شبه سه‌بعدی را شکل می‌دهند که موجب می‌شود که نانوذرات سیلیکون حتی پس از ۵۰۰ چرخه شارژ و تخلیه شارژ، به صورت الکتریکی به هم متصل بمانند. این وضعیت موجب کاهش مقاومت الکتریکی ناشی از خرد شدن نانوذرات سیلیکونی می‌شود.
استفاده از این فناوری برای ساخت باتری علاوه بر این که موجب افزایش ظرفیت ذخیره‌سازی توان الکتریکی می‌شود، امکان شارژ باتری را با جریان بالاتر و در نتیجه با سرعت بیشتر فراهم می‌کند.
محققان دانشگاه کلمسون واقع در آمریکا در این باتری‌ها از سیلیکون برای ذخیره توان الکتریکی در آند استفاده کردند. سیلیکون ظرفیت بالایی برای ذخیره توان الکتریکی دارد، اما صفحات سیلیکونی که در باتری‌ها مورد استفاده قرار می‌گیرد، در فرایند شارژ و تخلیه شارژ، خرد می‌شود. محققان برای حل این مشکل از نانوذرات سیلیکونی بهره گرفتند تا پایداری و طول عمر آن را افزایش دهند.
به گفته محققان، یکی از کاربردهای مهم این باتری‌ها ذخیره انرژی در ماهواره‌هایی است که بخش عمده توان مصرفی خود را از خورشید دریافت می‌کنند.
گزارش کامل این تحقیقات در نشریه Applied Materials and Interfaces منتشر شده است.
شنبه, ۲۹ اردیبهشت ۱۴۰۳ / ۱۸:۱۶:۳۲
