به گزارش فرهنگ سار، این رسم از پدر به پسر رسیده بود و همه ساله خود را مقید به انجام آن می دید، برکت سالانه خود و خانوده اش را از این سفره داشت، می گفت: خدا نیاورد آن روزی را که نتوانم نذرم را ادا کنم.
از وقتی که کرونا آمد لحظه شماری می کرد تا این بیماری ریشه کن شود ولی نشد، محرم داشت از راه می رسید و نمی دانست امسال نذرش چه می شود، دربه در این بود که بداند از چه راهی می تواند نذرش را ادا کند، هر سال در این روزها خانه‌اش برو بیایی داشت ولی امسال سوت و کور است.
به او گفتند که می‌تواند نذرش را ادا کند ولی کاملا متفاوت با سالهای قبل، سفره‌ای انداخته نشود و غذا در بسته های یک بار مصرف و در درب خانه ها توزیع شود.
جمعه اول محرم الحرام ۱۴۴۲ شاید از سخت ترین روز برای حسینی‌هایی باشد که امسال عزایشان رنگ و بوی دیگری گرفت و سوگ‌هایشان در جمع‌های کوچکی خلاصه شده است.
رسم همه ساله بر این بود که اولین جمعه محرم را به نام نامی باب الحوائج کربلا، حضرت علی اصغر (ع) در قالب مجمع جهانی شیرخوارگان حسینی به عزا بنشینند که آن هم نشد، مادران اولین جمعه را در خانه برای طفل ۶ ماه کربلا سوگواری کردند و برای حسینی ماندن فرزندانشان دعا کردند.
در سریش‌آباد پویش بزرگ نذر حضرت علی اصغر (ع) به راه افتاد، پویشی که نذورات مردمی را برای خرید مایحتاج نوزادان خانواده های نیازمند جمع آوری می کند.
این پویش قرار است تا هشتم محرم ادامه پیدا کند و این اولین باری است که دستان کوچک باب الحوائج ۶ ماه امام حسین(ع) اینگونه دستگیر سربازانی شد که نذر یاری قیام صاحب الزمان (عج) شده اند.
راضیه خانم که هر سال خانه‌اش را از ابتدای محرم تبدیل به حسینیه میکرد و دهه اول را مراسم روضه می گرفت، حالا کوچه مقابل خانه‌اش را محل برگزاری روضه کرده است، به همه آنهایی که به مجلس امام حسین (ع) می‌آیند ماسک می دهد و نذری خود را در بسته بندی قرار داده و آن را ضدعفونی کرده است.
حالا دیگر از چای روضه که انگار تمام شفای دنیا را در آن ریخته‌اند، خبری نیست، کرونا همه مناسبات عزاداری را هم به ریخته است.
خیر شدن به اندازه یک وعده
آقا و خانم بهمن پور خیرینی از اهالی تهران هستند، نذر امسالشان را برای ادا به کردستان آورده‌اند.
از نیت‌شان حرفی نمی‌زنند و آن را دلشان نگه می‌دارند و خانم بهمن پور فقط به این نکته بسنده کرد که اگر هر کس خود را جای مستحقان بگذارند دلش نمی‌آید که کمکی نکند و حتی اگر یک وعده از غذایش را کنار بگذارد، می‌تواند خیر باشد.
نماینده ولی فقیه در کردستان با قدردانی از این حرکت ارزنده خیرین، مشارکت جامعه اسلامی در کارهای خوب را حرکت به سمت تقوا دانست و گفت: امر تعاون که خداوند به آن امر کرده در همه زمانها کاربرد دارد ویکی از مهمترین بخش های آن اطعام نیازمندان است.
آیت‌الله سیدمحمد حسینی شاهرودی افزود: اطعام از موارد توصیه شده در اسلام است و اهمیت آن به ویژه در ماه محرم بیشتر به چشم می خورد چرا که نذری حضرت اباعبدالله‌الحسین(ع) نوعی شفاست.
وی نذری غذا را از سنت‌هایی اعلام کرد که از سالهای گذشته بوده و هست و در ماه محرم رونق دارد و اظهار داشت: مردم کردستان در مقاطع مختلفی این سنت را به جا می‌آورند که اوج آن در ماههای رمضان و محرم است.
نماینده ولی فقیه در کردستان با اشاره به سهم بزرگ خیرین در امور خیر افزود: خیرینی از داخل و خارج از استان در اطعام، آزادی زندانیان وتهیه مسکن برای نیازمندان کارهای بزرگی انجام می‌دهند که قابل قدردانی است.
آیت‌الله حسینی شاهرودی تاکید کرد: هر کدام از شهروندان به سهم خود و هر اندازه در توان دارند ولو به اندازه تامین غذای یک نفر می‌توانند کمک کنند تا این سنت حسنه رواج پیدا کند و نیازمندان در شرایط فعلی به سختی نیفتند.
مدیرکل کمیته امداد کردستان هم با اشاره به آغاز مرحله دوم رزمایش ایران همدل از عید سعید غدیر، گفت: این رزمایش در ماههای محرم و صفر ادامه دارد.
شیخی زاده افزود: در این مرحله اطعام و احسان حسینی در قالب توزیع غذای گرم و جیره خشک ادامه خواهد داشت و روزانه ۶ هزار پرس غذای گرم در بین مددجویان و افراد نیازمند غیرمددجو توزیع می شود.
این عشق الهی است
کرونا سبک زندگی افراد را در همه عرصه‌ها تغییر داد و تاثیر آن بر نذری‌های محرم هم مشهود است.
کرونا حتی عزاداری‌ها را هم تغییر داده و این روزها مجالس روضه از خانه و حسینیه به کوچه ها نقل مکان کرده‌اند، هیات‌ها هم غذای نذری خود را صرف امور خیریه کرده‌اند و خیلی‌ها آن را در قالب ظروف یکبار مصرف به درب خانه‌ها می‌برند.
این ارادت و عشق در هیچ حالی تعطیلی بردار نیست و ارادتمندان اهل بیت(ع) در همه عصرها چه آن زمان که خفقان اجازه برگزاری مراسم نمی داد و چه در زمان حاضر که کرونا آسودگی زندگی را از همه سلب کرده، نشان دادند که در شهادت امام حسین (ع) حرارتی در قلوب سات که تا ابد سرد نمی شود اما این را هم می دانند که حفظ جان از واجباتی است که نباید به فراموشی سپرده شود.
