حسن گوهرپور روز شنبه در گفتگو با فرهنگ سار با اشاره به روند برگزاری جایزه در این سه دوره گفت: یکی از مهمترین دلایلی که جایزه الوند در همدان برگزار می‌شود این است که ما منتقد مدل «مرکز – پیرامونی» در فرهنگ هستیم. بر همین اساس، اتاق فکر و دبیرخانه جایزه بر این اصل تلاش دارند که این جایزه هر سال در همدان به عنوان پایتخت تاریخ و تمدن ایران زمین برگزار شود؛ اما متاسفانه به دلیل محدودیت‌های کرونایی و رعایت دستورالعمل‌های بهداشتی این دوره نتوانستیم آیین پایانی را در قالب مراسم برگزار کنیم.
این شاعر ادامه داد: به نظرم اهالی فرهنگ و هنر اگر قرار است متولی برگزاری یک رویداد فرهنگی شوند، بهتر است آن را در یک شهر و شهرستانی غیر از تهران برگزار کنند، به هر حال تهران، هر روز و در شرایط عادی، ده‌ها برنامه متنوع فرهنگی در مراکز دولتی و خصوصی دارد، پس بهتر است برای ایجاد توازن بیشتر و توسعه متوازن فرهنگ، رویدادهای هنری به شهرهایی غیر از پایتخت انتقال یابد.
وی با اشاره به برگزاری جشنواره‌هایی که متولیان دولتی فرهنگ برگزار می‌کنند، گفت: برای متولیان دستگاه‌های فرهنگی هم این موضوع آشکار شده که نباید تمام رویدادهای ملی فقط در تهران برگزار شود، کمااینکه می‌بینید در برگزاری جشنواره‌های فیلم و تجسمی و … سیاست به سمت حضور در شهرستان‌ها رفته و می‌رود.
گوهرپور با اشاره به برگزیدگان این دوره و بخش‌های مختلف این جایزه گفت: جایزه ادبی الوند یک جایزه خصوصی‌ست، در دوره اول این رویداد فرهنگی، تنها ۲ بخش داشتیم، اما در دوره دوم و این دوره یک بخش افزوده شد و حالا ۳ بخش دارد که عبارتند از جایزه «کتاب سال الوند»، جایزه «انجمن علمی نقد ادبی ایران» و جایزه «بخش استانی» (که مربوط به شاعران استان همدان است). ما در هر کدام از این بخش‌ها یک برگزیده داریم که تندیس ویژه جایزه را دریافت می‌کنند و به فراخور انتخاب داوران در هر بخش یک یا دو نفر هم لوح تقدیر می‌گیرند.
این عضو انجمن علمی نقد ادبی ایران با اشاره به حمایت‌های انجمن هم گفت: در هر ۳ دوره جایزه، انجمن علمی نقد ادبی ایران و ابراهیم خدایار رئیس انجمن با این نگاه که «نقش نهادهای علمی دانشگاهی در شناسایی شاعران موفق و معرفی آنان به جامعه‌ی مخاطب باید پر رنگ باشد» در داوری‌های جایزه حضور داشتند و به طور مستقل آثار را مورد بررسی قرار دادند. در دوره سوم هم داوران بخش برگزیده انجمن، از اعضای هیئت علمی دانشگاه‌های کشور در حوزه ادبیات بودند.
گوهرپور همچنین در مورد رویکرد جایزه و نگاه‌هایی که به ادبیات دارد و آن‌ها را نمایندگی می‌کند عنوان کرد: این جایزه می‌کوشد چندان تحدید به مرزهای مشخص بین چهره‌های شاخص ادبی و جریان‌های ادبی در کشور نباشد؛ البته این کار در شعار ساده است و زمان عمل می‌ببنید بسیار مسیر صعب و دشواری است، اما غیر ممکن نیست.
در کشور دو طیف شاعر به طور مشخص وجود دارد، نخست طیفی که منتقد هستند اما در چهارچوب قواعد و قوانین کشور آثارشان منتشر می‌شود و دوم شاعرانی که همراهی با حاکمیت دارند، در مواجهه با این دو مورد، ملاک برای ما کتاب است، کتابی که از مجاری قانونی نشر در کشور منتشر می‌شود و به بازار کتاب وارد می‌شود.
وی ادامه داد: همه ما داریم در این سرزمین زندگی می‌کنیم، حتی می‌بینیم بسیاری از همین شاعران به شدت منتقد؛ کارمندان ادارات دولتی و شرکت‌های خصولتی و …. همین سیستم هستند یا در دوره‌ای بوده‌اند، اما به هر حال پیشرو در نقد شرایط هم هستند، بر همین اساس ملاک ما این است که هر کتابی که از وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی مجوز دریافت کرده و برای دبیرخانه ارسال شده باشد به داوری گذاشته شود؛ محدودیتی هم وجود ندارد.
گوهرپور در مورد فراخوان دوره چهارم جایزه هم گفت: انشالله به زودی فراخوان چهارمین دوره هم منتشر خواهد شد. در دوره چهارم امید دارم شرایط جهان و به تبع آن کشور، عادی شود تا ما بتوانیم مراسم پایانی برای جایزه داشته باشیم.
