دانشجو در برابر بیگانه!

در تاریخ ۲۴ آبان اعلام شد که نیکسون معاون رئیس جمهور آمریکا از طرف آیزنهاور به ایران می‏آید. نیکسون به ایران می‏آمد تا نتایج «پیروزی سیاسی امیدبخشی را که در ایران نصیب قوای طرفدار تثبیت اوضاع و قوای آزادی شده است» (نقل از نطق آیزنهاور در کنگره آمریکا بعد از کودتای ۲۸ مرداد) ببیند.
در مقابل دانشجویان مبارز دانشگاه نیز تصمیم گرفتند که در فضای حکومت نظامی بعد از کودتای سیاه، هنگام ورود نیکسون، نفرت و انزجار خود را به دستگاه کودتا نشان دهند. دو روز قبل از آن واقعه تلخ (۱۴ آذر) زاهدی تجدید رابطه با انگلستان را رسما اعلام کرد و قرار شد که «دنیس رایت» ، کاردار سفارت انگلستان، چند روز بعد به ایران بیاید. از همان روز ۱۴ آذر تظاهراتی در گوشه و کنار به وقوع پیوست که در نتیجه در بازار و دانشگاه عده‏ای دست گیر شدند. این وضع در روز ۱۵ آذر هم ادامه داشت. و بیشتر اعتراض ها از دانشکده پزشکی و داروسازی و حقوق و علوم آغاز شد.

صبح شانزده آذر، هنگام ورود به دانشگاه، دانشجویان متوجه تجهیزات فوق العاده سربازان و اوضاع غیر عادی اطراف دانشگاه شده، وقوع حادثه‏ای را پیش بینی می‏کردند. فضا بشدت آبستن حوادث و درگیری بود. بعد از گذشت مدتی برای جلوگیری از تنش و درگیری چندین دانشکده تعطیل اعلام شد و در ادامه سراسر دانشگاه به دستور رییس دانشگاه تعطیل گردید.
نیروهای نظامی رژیم که بشدت رفت و آمد دانشجویان را کنترل کرده و در این بین عده ای را نیز دستگیر نموده بودند, با حضور در کلاس یکی از اساتید دانشکده فنی (مهندس شمس استاد نقشه کشی) زمینه اعتراض را در کلاس درس ایجاد کردند. آنان قصد داشتند دو دانشجو را که ظاهرا به حضور نظامیان در دانشگاه اعتراض داشتند را دستگیر نمایند. دستگیری دو دانشجو کلاس را به هم زده، دانشجویی دیگر بر روی نیمکت کلاس فریاد می زند:
“آقا ما چقدر بی عرضه هستیم. چقدر بدبخت هستیم. این کلاس نیست، این درس نیست. یک عده ای بدون اینکه از استاد  و از کادر دانشگاه اجازه بگیرند وارد کلاس می‌شوند و هیاهو در می‌گیرد. تف به این کلاس و تف به این مملکت!”
دانشکده فنی به هم می‌ریزد و در محاصره کامل نظامیان قرار می‌گیرد و به یکباره فرمان آتش صادر شده و دانشجویان در صحن طبقه اول به خون می‌غلطند عده‌ای زخمی شده و در این میان سه دانشجو به نامهای قندچی و بزرگ نیا و شریعت رضوی به شهادت می‌رسند.
همان روز ۱۶ آذر پلیس توسط رادیو اعلام کرد: “عده‌ای از دانشجویان در کلاسهای درس نشسته بودند و به پلیس چهره خشنی نشان می‌دادند و پلیس را مسخره می‌کردند و این باعث شده که پلیس به واکنش بیفتد. پلیس قصد زدن دانشجویان را نداشت ولی دانشجویان به پلیس حمله کردند و می‌خواستند اسلحه‌شان را بگیرند. پلیس در قالب دفاع این کار را کرده و قصدش زدن دانشجویان نبوده است.”
فردای آن روز شاه تیمسار مزینی را برای دلجویی به دانشگاه می‌فرستد تا خودش را از این گناه و تقصیر تبرئه کند. وی با خانواده‌های شهدا ملاقات می‌کند و در دانشگاه به ظاهر از اساتید و روسا عذرخواهی می‌کند. دو روز بعد از واقعه ۱۶ آذر، نیکسون به ایران آمد و در همان دانشگاه، در همان دانشگاهی که هنوز به خون دانشجویان بی‌گناه رنگین بود دکترای افتخاری حقوق دریافت کرد.
از آن روز ۱۶ آذر سال ۱۳۳۲ به نمادی برای مبارزه جوانان دانشجو و جنبش دانشجویی با بیگانگان مبتنی بر آموزه‌ای دینی و هویتی ملت ایران بدل شد و برای همیشه تاریخ در تقویم‌ها ثبت گردید.
اما از فردای همانروز بود که تلاشهای فراوانی صورت پذیرفت تا با ایجاد جریانهای انحرافی، پیام روز ۱۶ آذر را تحریف نموده و جهت جنبش دانشجویی را از مقابله با دشمن واقعی ملت به سمت و سویی دیگر منحرف نماید. ترویج و گسترش ایدئولوژی‌های چپ و راست از مارکسیسم تا لیبرالیسم و از اگزیستانسیالیسم تا ناسیونالیسم در دهه ۳۰ تا ۵۰ در دانشگاههای کشور، با این هدف دنبال می‌شد.
آغاز نهضت امام خمینی(ره) فرصتی دوباره برای احیاء نهضتهای ضداستکباری دانشجویان بود که از داشتن ایدئولوژی متناسب با هدف رنج می‌برد. نهضت اسلامی دانشجویان با محوریت قرار دادن ایدئولوژی اسلامی (که مولفه هایی چون استکبارستیزی، عدالت خواهی و آزادی خواهی محورها اساسی آن را شکل می‌دهند) و با همراهی و پیروی از نهضت امام خمینی(ره) سرفصلی نویی را در مبارزات ضد امپریالیستی خود آغاز نمود که نقطه اوج آن را می‌توان روز ۱۳ آبان ۱۳۵۸ دانست که به تسخیر لانه جاسوسی آمریکا در ایران منجر گردید.
دهه ۶۰ نیز دوران حاکمیت اسلام انقلابی در دانشگاهها بود و اندیشه‌های انحرافی در محاق قرار داشتند، اما با پایان یافتن جنگ تحمیلی دانشگاه از دو زاویه مورد هدف قرار گرفت. تهاجم فرهنگی بیگانگان و تلاش جریانها و گروههای سیاسی برای یارگیری از جنبش دانشجویی دو خطر مهم و عمده بود که دانشجو را از توجه به رسالت انقلابی خویش باز می‌داشت. این خطر آنگاه بیش از پیش اهمیت می‌یافت که برخی از این جریانها و گروههای سیاسی خود منادی اندیشه‌های انحرافی و التقاطی بوده و به ایادی بیگانه در داخل کشور مبدل شده باشند. حضور چنین جریانهای سیاسی در دانشگاه کار را به آنجا کشاند که یکی از مهمترین تشکلهای دانشجویی کشور (دفتر تحکیم وحدت) که روزگاری علم مبارزه به آمریکا را در دانشگاه یدک می‌کشید در کمتر از یک دهه برگزاری هرگونه برنامه در روز ۱۳ آبان را ملغی اعلام نمود!
رهبر معظم انقلاب اسلامی سالها پیش در جمع دانشجویان دانشگاه شریف (۱/۹/۷۸) نسبت به “افتادن به دام احزاب و گروههای سیاسی” هشدار داده بود و فرموده بود که: «مواظب باشید، اختاپوس خطرناک احزاب و گروههاى مختلف به سراغتان نیاید و شما را به دام نیندازد. از آن مجموعه‌ى آزاداندیش، اغلب خصوصیات مثبت را خواهند گرفت؛ که اگر این شد، آن وقت انسان در خدمت دشمنان انقلاب قرار مى‌گیرد و چیز خطرناکى مى‌شود و زندگى و سرمایه و آینده‌ى انسان حقیقتا به باد مى‌رود«
معظم‌له به عنوان نمونه در همان دیدار فرمودند: «حالا یک عدّه بیایند به‌عنوان دانشجو، نقطه‌ی مقابل حرکت شانزده آذر را عَلَم کنند؛ یعنی گرایش به امریکا تحت عناوین بسیار پوچ و سست و غیرمنطقی و غیرمستدل. این پشت کردن به جنبش دانشجویی است؛ این اصلاً جنبش دانشجویی نیست؛ این به‌کلّی یک چیز دیگر است؛ عکس آن است»
متاسفانه امروز نیز جریان دانشجویی همچنان مورد طمع جریان‌هایی انحرافی است که اهدافی کاملا متعارض با ۱۶ آذر را دنبال می‌کنند. این جریان که در داستان فتنه ۸۸ ناکام بزرگ بود و همه تلاش‌هایش برای تسخیر دانشگاه در شانزدهم آذر آن سال نیز بی‌ثمر ماند، امروز بعد از روی کارآمدن دولت اعتدال نیز همچنان چشم طمع به دانشگاه دوخته است. بالاخص آنکه امسال و در آستانه انتخابات بزرگ مجلس شورای اسلامی دهم و مجلس خبرگان پنجم قرار داریم.
این مساله اهمیت هوشیاری دانشجویان مسلمان دانشگاه‌ها را در برابر جریان‌های انحرافی گوشزد می‌کند. لذا برای مقابله با انحرافات احتمالی در جنبش دانشجویی ضروری است دانشجویان با بازخوانی تاریخی روز ۱۶ آذر و آنچه ماهیت ضداستکباری این روز را تشکیل می‌دهد، بار دیگر از نفوذ جریانهای سیاسی شکست خورده که حیات مجدد خود را در استفاده ابزاری از جنبش دانشجویی می‌بینند، جلوگیری نمایند و نشان دهند که جنبش دانشجویی امروز تداوم همان جنبش دانشجویی دیروز است و اجازه نخواهد داد تا دشمنان، روز دانشجو را مطابق با میل خویش تحریف نمایند.