افسانه ناصری بازیگر سینما و تلویزیون در گفت وگو با خبرنگار فرهنگی فرهنگ سار در پاسخ به این سوال که چه نقشی را برای بازی‌کردن دوست دارد، بیان کرد: اصولا نقش ویژه ای مدنظرم نیست؛ منتهی نقشی را دوست دارم که وجوه مختلفی داشته باشد؛ یعنی آن آدم را در موقعیت های مختلف ببینیم و اگر این اتفاق بیفتد و قصه هم بسیار جذاب باشد، کار جالب می‌شود؛ اما برای مادران کمتر از این نقش های چندوجهی نوشته می شود و نقش‌ها عمدتا همان مادران کلیشه ای است که حتی معمولا در داستان ها نمی توانند با بچه‌هایشان شوخی کنند.
من ۴ فرزند دارم و در خانه با بچه هایم شوخی می کنم می گویم و می خندم اما همین رفتارها هم عمدتا در نقش ها حذف می شود؛ به این بهانه که مادر همیشه باید متین و نجیب و به نوعی خشک و کلیشه باشد؛ در نتیجه خودم این بازی ها را دوست ندارم و دیگر بازیگری خیلی برایم جذابیت ندارند یعنی فیلم دیدن را بیشتر از فیلم بازی کردن دوست دارم.
بازیگر مجموعه‌های تکیه بر باد ۱۳۹۱، معمای شاه ۱۳۹۴ و هم‌گناه ۱۳۹۸، با اشاره به نقش‌های عمدتا جدی که کار کرده است، گفت: سریال نقطه سر خط کار آقای سعید آقاخانی را کار کردم که سریال کمدی اما نقش من جدی بود؛ یعنی مجموعه که آقایان حمید لولایی و نیکخواه و خانم‌ها مرجانه گلچین و مریم سعادت و … بودند بار کمدی داستان در نقش های آنان بود.
وی افزود: به هرحال مفاهیمی در صورت آدم ها وجود دارد که فرار کردن از آن به عنوان یک بازیگر اجتناب‌ناپذیر است؛ صورت من تا حدودی جدی است و به رغم این که خودم آدمی شوخ طبع هستم و آدم‌های شوخ‌طبع را دوست دارم (به این دلیل که فکر می‌کنم این خصیصه از یک هوش متجلی می‌شود) و طنز موقعیت برایم جذاب است اما عمدتا نقش‌ها جدی هستند.
وی درباره مشغولیت‌های این روزهای خود بیان کرد: در ماه‌های گذشته مشغول بازی در کار آقای سعید سلطانی، سریال بوم و بانو بودم که هفته گذشته کلا کار تمام و به تازگی از تلویزیون پخش شد.
بوم و بانو یک مجموعه‌ای تلویزیونی به کارگردانی سعید سلطانی محصول سال ۱۳۹٩ است و اولین قسمت از این مجموعه در ۱۵ شهریورماه از شبکه دو سیما پخش شد.
ناصری در توضیح نقش خود در این مجموعه گفت: در این سریال که در دوره پهلوی اول روایت می‌شود و بزنگاهی از تلاقی عشق، سیاست و مذهب است، نقش من یک مادر ارمنی است که با دخترش در یک مزون کار می کند.
این کار تقریبا در ایام کرونا ساخته شد، بخش کوچکی از شروع این کار سال گذشته /۱۳۹۸ صورت گرفت که پس از آن هم دو سه ماهی پروژه به دلیل کرونا متوقف شد ولی دوباره با رعایت موازین بهداشتی کار شروع شد.
در سریال بوم و بانو ما به عنوان بازیگر به دلیل این که گریم داشتیم و بازی می‌کردیم، نمی‌توانستیم ماسک بزنیم؛ البته در زمان تولید و فیلمبرداری سریال تمامی عوامل ماسک داشتند و خداراشکر در این حدود ۹ ماه تولید حتی یک مورد هم مشکل بیماری نداشتیم چرا که شیوه‌نامه ها بسیار رعایت می‌شد و مواد ضدعفونی زیادی مصرف می‌کردند.این هنرپیشه در توضیح فعالیت‌های خود در ایام کرونا ادامه داد: در این مدت یک تله فیلم هم کار کردم؛ البته یک کار هم سریالی بود که در زنجان فیلمبرداری می شد؛ یعنی گروه تهرانی کار را در زنجان می‌ساخت که به دلیل همزمانی با سریال بوم و بانو نتوانستم که در آن کار باشم.
خواندن شعر همواره حال آدم را بهتر می‌کند
بازیگر سریال ردپای دوست ۱۳۷۳، مریم مقدس ۱۳۷۸ و کلانتر (۲) ۱۳۸۴ با اشاره به خطرات کار در ایام کرونا تاکید کرد: کسانی که در این مدت کار نکردند، به نظرم کار درستی کردند اما برای خود من به شخصه نیاز مالی موجب انجام کار در این ایام شد.
در این مدت به کارهای خانه و آشپزی رسیدم چون به هرحال غذاپختن هم جزوکارهای روتین است؛ من به دلیل این که مادر هستم (البته فرزندانم بزرگ هستند) عمدتا آشپزی می‌کنم؛ و در این مدت کارهای روتین را انجام دادم؛ ضمن این که نسل ما اساسا اهل کتاب است و خودم بسیار مطالعه می‌کنم و کتاب می‌خوانم؛ فیلم می‌بینم.
ناصری در توضیح مطالبی که مطالعه آن را به دیگران توصیه می‌کند، یادآورشد: در حال حاضر کتاب خانه ادریسی‌ها نوشته غزال علیزاده و دو کتاب دیگر را می‌خوانم؛ کتاب زیر آسمان‌های جهان که مصاحبه رامین جهان بگلو با داریوش شایگان است و بسیار دوستشان دارم و کتاب شعر حنجره زخمی غزل از حسین منزوی که این ها را توصیه می کنم.
وی در پاسخ به این پرسش که آیا خواندن دو، سه کتاب به صورت همزمان تداخلی ندارد، گفت: من بعضا دو یا سه کتاب را با موضوع های مختلف می خوانم؛ مثلا یک رمان، و کتاب‌هایی با موضوعات متفاوت مانند همین کتاب‌های که نام بردم که یکی شعر است و دیگری زندگی‌نامه؛ چون شعر خواندن مقوله ای متفاوت و جداست و آدم هر زمان که می خواهد حالش خوب شود، شعر می خواند؛ و دیگری هم که یک مصاحبه جذاب از زندگی آقای داریوش شایگان است و مانند تماشای یک فیلم مستند است.
همه ما در این ایام طعم تنهایی را چشیدیم
بازیگر فیلم‌های سینمایی طوطیا ۱۳۷۷، آواز قو ۱۳۷۹ دلخون ۱۳۸۷ و کروکودیل ۱۳۹۶ در پاسخ به این پرسش که کدام اثر را در کارنامه کاری خود بیش از سایرین دوست دارد، خاطرنشان کرد: فیلم گناه من، نقش خودم را دوست دارم؛ یک زمانی هست که شما یک فیلم را دوست دارید که هم کار خوب است و هم نقش شما اما من اینجا با کار آقای مهرشاد کارخانی (کارگردان گناه من) کار ندارم که کارشان خوب بود یا بد؛ من نقش خودم را در این کار دوست دارم؛ همچنان که نقش خودم را در فیلم راه شب کار آقای داریوش فرهنگ دوست دارم که نقش یک مستخدم را بازی کردم؛ و در نهایت نقش خودم را در فیلم پیشنهاد ۵۰ میلیونی (ساخته مهدی صباغ‌زاده) دوست دارم.
ناصری در انتها و در تاکید بر جدی گرفتن کرونا و رعایت اصول بهداشتی، تصریح کرد: تا جایی که می‌توانم از خانه بیرون نمی‌روم مگر زمانی که کاری داشتم و مجبور به انجام آن شدم؛ اما بودن و ماندن در خانه یکی از مواردی است که رعایت می کنم؛ ضمن این که در مواقع بیرون رفتن حتما و قطعا دستکش و ماسک می زنم چرا که این جزو موارد مهم است.
در این ایام با دوستانم تماس تصویری دارم، چرا که می‌گویم دست کم قیافه همدیگر فراموشمان نشود و بتوانیم این حداقل ارتباط را با هم داشته باشیم؛ امیدوارم این روزهای کرونایی تمام شود و باز بتوانیم به دوران قبل بازگردیم؛ همه ما در این ایام تنهایی کشیدیم و شاید قدر هم را بیشتر دانستیم.
