شنبه, ۲۲ اردیبهشت ۱۴۰۳ / ۱۹:۲۵:۴۱
پاریس و لندن به بهانه ایجاد منطقه امن، قصد دارند نفوذ و سلطه خود را( در قالب یک ماموریت بین المللی ) تضمین کنند.
یک بام و دوهوای فرانسوی ها در قبال پرونده های جاری در حوزه روابط بین الملل، زبانزد خاص و عام است. بی دلیل نیست که طی دو دهه اخیر از فرانسه، تحت عنوان کشوری متزلزل و دروغگو در جهان یاد شده است. حضور سیاستمدارانی مانند نیکلا سارکوزی، فرانسوا اولاند و امانوئل مکرون نقش به سزایی در عقب گرد پاریس در حوزه روابط بین الملل داشته است. اکنون، فرانسوی ها سعی دارند در قبال معمای افغانستان نیز همان برخورد دوگانه و مزورانه خود را در پیش گیرند.بر این مبنا، میان مواضع ظاهری و واقعی کاخ الیزه در قبال تحولات افغانستان اختلافی معنادار وجود دارد.
لودریان چه می گوید؟
ژان ایو لودریان وزیر خارجه فرانسه ادعا کرده است که طالبان در مورد خروج افراد از افغانستان صداقت ندارد و فرانسه هیچ رابطه‌ای با دولت تازه کار نخواهد داشت.لودریان پیش از سفر به قطر برای مذاکره در مورد خروج افراد باقی مانده در افغانستان، گفت: آنها گفتند اجازه خروج آزادانه برخی خارجی‌ها و افغان‌ها را دادند و در مورد یک دولت فراگیر گفت و گو کردند، اما آنها دروغ می‌گویند.
وی به شبکه ۵ تلویزیون فرانسه گفت که پاریس از به رسمیت شناختن یا داشتن هر گونه رابطه با دولت طالبان خودداری می‌کند.وزیر خارجه فرانسه افزود: خواستار عمل از سوی طالبان هستیم، آنها به فضای تنفس اقتصادی و روابط بین الملل نیاز خواهند داشت.
فرانسه حدود ۳ هزار نفر را از افغانستان خارج کرده و مذاکرات فنی با طالبان برای خروج این افراد انجام داده بود.لودریان که اکنون در دوحه به سر می برد، گفت که همچنان تعدادی شهروند فرانسوی و چند صد افغانی مرتبط با فرانسه در افغانستان حضور دارند.
آیا فرانسوی ها راست می گویند؟
سوال اصلی این است که آیا مواضع فرانسوی ها در خصوص عدم به رسمیت شناختن طالبان ، محکم و واقعی است؟! پاسخ این سوال مثبت نیست! در سال ۲۰۰۳ میلادی و زمانی که دولت جرج واکر بوش در آمریکا قصد داشت عراق را به اشغال خود در آورد، ژاک شیراک رئیس جمهور وقت فرانسه با این اقدام مخالفت کرد. فرانسه در آن زمان تاکید کرد که در پروسه اشغال عراق همراه واشنگتن نخواهد بود! اما پس از مدتی کوتاه، فعالیتهای اطلاعاتی و امنیتی فرانسوی ها در “عراق پس از اشغال” آغاز شد.حتی در مدیریت پروسه “رشد داعش” در عراق و سوریه در بین سالهای ۲۰۱۳ تا ۲۰۱۸ میلادی، فرانسوی ها یکی از مهم ترین بازیگران خارجی محسوب می شدند.
اکنون، فرانسوی ها در حال تکرار همان بازی در افغانستان هستند! پارادوکس رفتاری فرانسوی ها در مواضع ظاهری و واقعی آنها در قبال آنچه در افغانستان می گذرد، از اکنون مشهود است. یک نویسنده فرانسوی طی اثر جدید خود از نفوذ و رخنه سرویس اطلاعات جاسوسی فرانسه در افغانستان و جنگ مخفی پاریس در این کشور خبر داد. بنا به عقیده “ژان کریستوف نوتین ” نویسنده کتاب “جنگ مخفی فرانسه در افغانستان “، آزادی “اروه گسکیه ” و “استفان تاپونیه ” خبرنگاران فرانسوی ربوده شده در افغانستان( در سال ۲۰۱۰) ، به دلیل شناخت ویژه و جامع سازمان اطلاعات جاسوسی فرانسه (DGSE) از این کشور است.این نویسنده فرانسوی اقدام به افشای یک سری از اقدامات و فعالیتهای سازمان جاسوسی فرانسه در افغانستان کرده است.
کریستوف نوتین در این خصوص تاکید کرده است :
«نفوذ و رخنه سرویس اطلاعاتی فرانسه میان طالبان در آزادی این دو خبرنگار نقش بسزایی داشته است. دستگاه جاسوسی فرانسه از سال‌ها پیش با تمامی اقوام و کمپ‌های طالبان رابطه داشته است و از افغانستان شناخت ویژه و خاصی دارد.»
اعتماد طالبان در سال ۲۰۰۱ ( زمان اشغال افغانستان) به فرانسوی ها به اندازه ای بوده است که طالبان در آن زمان در افغانستان، به سرویس جاسوسی فرانسه پیشنهاد داده‌اند که “اسامه بن‌لادن ” را به فرانسه بفرستند .ارتباطات مخفی فرانسه و طالبان پس از سال ۲۰۰۱ نیز ادامه داشته است.
فرانسوی ها به دنبال منطقه امن هستند
یکی از موضوعاتی که منجر به نارضایتی فرانسوی ها از طالبان شده است، مربوط به مخالفت فعلی آنها با ایجاد منظقه امن در افغانستان می باشد. گروه طالبان اخیرا ایده پیشنهادی رئیس جمهور فرانسه برای تشکیل یک «منطقه امن» و تحت کنترل سازمان ملل در کابل، پایتخت این کشور را «غیرضروری» خواند و آن را رد کرد.
«سهیل شاهین» سخنگوی طالبان در گفتگو با شبکه رادیو و تلویزیون بین‌المللی فرانسه گفت: «این [ایده] ضروری نیست. افغانستان یک کشور مستقل است. آیا می‌توان یک چنین منطقه‌ای را در فرانسه یا انگلیس ایجاد کرد؟ طالبان بهرحال از ایده دستیابی به توافق با «برخی کشورها» جهت کمک به این جنبش برای آغاز مجدد فعالیت فرودگاه کابل پشتیبانی می‌کند.”
شبکه خبری فاکس نیوز اخیرا در گزارشی اعلام کرد که دولت فرانسه طرحی برای ایجاد یک «منطقه امن» در کابل، پایتخت افغانستان با مشارکت انگلیس در دست دارد.«امانوئل ماکرون» رئیس جمهور فرانسه درباره ایجاد این منطقه امن گفته است: «پاریس و لندن به سازمان ملل پیشنهاد ایجاد منطقه امن در کابل را خواهند داد.هدف این پیشنهاد، تعیین منطقه‌ای مشخص در کابل تحت اختیار سازمان ملل متحد است که امکان ادامه عملیات بشردوستانه را فراهم خواهد کرد و بر این اساس نیز پیش‌نویس قطعنامه فرانسه و انگلیس به سازمان ملل متحد ارائه خواهد شد».
به نظر می رسد یکی از اصلی ترین دلایل فشار اخیر فرانسوی ها بر طالبان و تهدیداتی که از سوی پاریس علیه این گروه صورت می گیرد، زمینه سازی برای موافقت این گروه جهت ایجاد منطقه امن در افغانستان است.
پاریس و لندن به بهانه ایجاد منطقه امن، قصد دارند نفوذ و سلطه خود را( در قالب یک ماموریت بین المللی ) تضمین کنند. بنابراین، نباید بر روی سخنان لودریان وزیر خارجه فرانسه در خصوص عدم به رسمیت شناختن طالبان از سوی پاریس کمترین حسابی باز کرد. همان گونه که اشاره شد، اعتبار پاریس در نظام بین الملل متعاقب همین موضع گیری های مقطعی و غیر صادقانه، بارها تضعیف شده و اکنون فرانسوی ها نه تنها به عنوان یک بازیگر قدرتمند و مستقل در جهان شناخته نمی شوند، بلکه خود به عنوان مولد بحران در بسیاری از نقاط دنیا مورد شناساس افکار عمومی دنیا قرار گرفته اند.
منبع: بصیرت
