نمایشگاه انفرادی نقاشی یزدان سعدی با عنوان کافه‌های نادری جمعه ۲۱ شهریور آغاز به کار کرد و تا چهارشنبه ۹ مهر ادامه دارد.
این هنرمند درباره ایده شکل گیری نمایشگاه به خبرنگار فرهنگی فرهنگ سار گفت: کافه نادری بدل به اولین پاتوق هنرمندان و روشنفکران ایران شد. من به عنوان هنرمندی کافه نشین که بیشتر آثار کوچکم در همین کافه ها خلق شده، در دو دهه حضور هر روزه ام ضرورت وجودی این کافه هارا درساختار شهری امروز ایران عمیقن درک می کنم و طی این سال‌ها همیشه دنبال شنیدن دوباره صدای شاعری چون نیما بودم که در محفلی شاعرانه شعرهای نو اش را بخواند. صادق هدایتی که در جمع (گروه اربعه) مینوی و علوی و فرزاد از داستان سگ ولگردش بگوید و عبدالحسن نوشینی که با لورکا (همسرش) نمایشنامه دو پرسوناژ را آرام رو خوانی کند.
این مجموعه آثارم از کافه ها حاصل همین پرسه های دائم در کافه های این ابرشهر پانزده میلیونی تکیه داده به البرز است که دیگر یادش نمی آید روزگاری در کافه نادری چه بزرگانی از هنر و شعر و عشق سخن می گفتند.
نقاش در این نمایشگاه کافه نادری را بستری نوستالژی برای ظهور ایده ای کرده است تا به تفاوت نسلی اشاره کند که اندیشیدن جمعی را فراموش کرده است. این نمایشگاه همچون آثار گذشته نقاش به گذشته هویتی جامعه ایران گره خورده است و تلاشی برای پل زدن به گذشته می شود تا مخاطب با تردد میان آثار زمانمند قادر به خوانش مکانمند شرایط کنونی جامعه ایران شود.
هرچند آثار این نمایشگاه مانیفستی از هنرمند ارائه نمی کنند، می توان با قرار دادن آثار این نمایشگاه در کنار آثار گذشته نقاش همچون «ذخیره برای حافظه‌ی تاریخی» و یا نمایشگاه «تهران تایمز» که نگارگری ایرانی را بر روی روزنامه انگلیسی زبان ترسیم کرده بود به منظومه فکری این نقاش پی برد که فرم برایش راهی است تا به مسئله خود اشاره کند.
تاثیر رویدادهای روزمره جامعه در آثار سعدی مشهود و به عبارتی معاصریت برایش مهم است. امکان های هنرهای تجسمی همچون نقاشی، مجسمه و عکس تنها محدود به زیبایی شناسی نیست بلکه ایجاد یک تفکر تازه است.
در بخشی از بیانیه این نمایشگاه آمده است: کافه نشینی در فرانسه پس از انقلاب کبیر برای حمایت از هنرمندان و روشنفکران در پاریس شکل گرفت و بدل به معاشرتی خارج از فضای خانه ها شد . آرام، آرام کافه‌ها تبدیل به پاتوق هنرمندان و روشنفکران شدند. اگر به بلوار “سن ژرمن” پاریس سری بزنیم در کافه” دولپه “و” دو مگو” میز هایی را میب‌ینیم که مزین است به نام هنرمندان و نویسندگان بزرگ قرن بیستم . از آن جمله می‌توان به ژان پل سارتر، سیمون دوبوار، آلبرکامو و ارنست همینگوی اشاره کرد.
کافه ها از بدو تاسیس شان در ایران نماد مدرنیته شهری شدند .فرنگ رفته های دیروز ضرورت کافه‌ها را دریافتند و کم کم کافه ها در تهران نمایان شدند. کافه های” گراند هتل” و “لقانطه” اولین ها از این دست بودند، اما حکایت کافه نادری چیز دیگریست.
این نمایشگاه تا چهارشنبه ۹ مهر به نشانی خیابان وزرا، کوچه چهارم، شماره ۱۱ میزبان علاقه مندان است.
