به گزارش روز چهارشنبه گروه فرهنگی فرهنگ سار در جلد دوم کتاب رسانه های برون مرزی در جهان؛ رسانه های برون مرزی در کشورهای روسیه، انگلستان، امارات متحده عربی و جمهوری آذربایجان از ابعاد مختلف از جمله «حمایت های مالی، فنی و سیاسی- حقوقی دولت ها و مجالس قانون گذاری از فعالیت رسانه ای برون مرزی شان» و «اختصاص بودجه و اعتبارات ویژه»، «ساختار سازمانی شبکه های برون مرزی کشورها و شیوه های انتقال پیام» و «میزان بهره برداری از رسانه های نوین و فضای مجازی در رسانه های برون مرزی رقیب» مورد بررسی قرار گرفته اند.
در جلد اول کتاب «رسانه های برون مرزی در جهان» که دی ما ۹۸ منتشر شده بود، رسانه های برون مرزی کشورهای آمریکا، آلمان، فرانسه، ژاپن، ترکیه، قطر و عربستان سعودی بررسی شده بودند.
کتاب های «رسانه های برون‌مرزی در جهان (۱) و (۲)» با بررسی فعالیت های رسانه ای برون مرزی کشورهای مطرح در جهان، امکان استفاده از تجربیات موفق دیگر کشورها را فراهم می‌آورد. همچنین کمک می‌کند تا اهدافی که دولت های خارجی در قبال سایر کشورها از جمله ایران از طریق رسانه های برون مرزی شان دنبال می‌کنند، بهتر شناخته شوند.
واکاوی فعالیت های رسانه های برون مرزی در کشورهای جهان که در این دو کتاب به آن ها پرداخته شده است، نشان می دهد که رسانه های برون مرزی ضمن اینکه زبان گویای دیپلماسی عمومی کشورشان هستند، ولی در اغلب موارد مواضع قاطع تر از دیپلماسی رسمی دارند. همچنین این رسانه ها توجه ویژه ای نیز به جذب مخاطب از طریق ساخت سریال های فاخر، مستندهای الف، بهره گیری از همه روش های نوین پخش، ترویج زبان کشور مبدأ، تبلیغ جاذبه های گردشگری و معرفی ایدئولوژی، فرهنگ و تمدن آن کشور دارند.
یکی از مهم ترین ویژگی های فعالیت رسانه های برون مرزی کشورهایی که در دو جلد کتاب رسانه های برون مرزی در جهان، مورد بررسی قرار گرفتند، داشتن ساختار مستقل یا شبه مستقل و حمایت مالی گسترده و جدی دولت ها و مجالس قانون گذاری از فعالیت رسانه ای برون مرزی شان و اختصاص بودجه و اعتبارات ویژه به این بخش است.
کتاب «رسانه های برون مرزی در جهان (۲)» با پیشگفتار دکتر پیمان جبلّی معاون برون مرزی صدا و سیما و توسط دکتر ولی کوزه گر کالجی، حسن عابدینی، الهام عابدینی، بهنام خسروی و برهان حشمتی نگاشته شده و دکتر احمد کاظمی نظارت علمی و محمد روحی ویرایش ادبی آن را بر عهده داشته اند.
در صفحه ۶۱ این کتاب در مطلب «تاریخچه تحولات رسانه ها در انگلستان» آمده است: رسانه ها در انگلستان از قدمت دیرینه ای برخوردارند. خبرگزاری رویترز و شبکه رادیویی بی بی سی در زمره قدیمی ترین رسانه های خبری نوشتاری و شنیداری هستند. این رسانه ها اغلب در چارچوب سیاست مالکان و صاحبانشان عمل می کنند. رسانه های فراملی انگلستان بیشتربه عنوان بازوی دیپلماسی عمومی انگلستان عمل می کنند. رسانه های انگلیسی به صورت نانوشته پرداختن به اطلاعات منفی مربوط به خاندان دربار و ملکه را به عنوان یک خط قرمز تلقی می کنند.
سیاستمداران که بیشتر در مجلس و دولت قرار دارند اغلب لایه بیرونی نظام تلقی می شوند. این موضوع سبب شده است تا مواضع و سیاست آن ها به آسانی نقد شود. نحوه بازتاب رسانه ای این موضوع موجب می شود تا این ذهنیت در افکار عمومی تقویت شود که رسانه ها با آزادی کامل، نهادهای قدرت در انگلستان را نقد می کنند. انگلستان ده ها سال است با راه اندازی رادیو بی.بی.سی تلاش گسترده ای را برای تاثیر گذاری روی افکار عمومی ایرانیان در دستور کار قرار داده است. این مسیر در گذر زمان با تاسیس شبکه تلویزیونی بی.بی.سی فارسی وارد مرحله تازه ای شد.
پخش شبکه های تلویزیونی ایران اینترنشنال، من وتو و … از لندن، نشاندهنده استمرار حرکت رسانه ای در این حوزه است.
رسانه های نوشتاری: ترکیبی از روزنامه های سراسری و هفته نامه ها:
دفتر اصلی همه روزنامه های سراسری انگلستان، در لندن است اما برخی از روزنامه های پرشمارگان در منچستر، دومین مرکز رسانه ای انگلستان و گلاسکو در اسکاتلند هم نسخه جداگانه منتشر می کنند.به طور کلی می توان رسانه های نوشتاری را به دو گروه روزنامه های جدی و روزنامه های تجاری یا عامه پسند تقسیم کرد: روزنامه جدی شامل روزنامه های «تایمز» ،«گاردین» ،«دیلی تلگراف» ،«فایننشیال تایمز» ،«آبزرور» ،«ساندی تایمز» و «ساندی تلگراف» است. روزنامه های دیگر شامل «سان» ،«دیلی میرور» و «دیلی اکسپرس» روزنامه تجاری یا عامه پسندمحسوب می شوند. مهمترین تفاوت میان این روزنامه ها، سطح جدی و علمی بودن مطالب است. روزنامه های گروه نخست بیشتر مورد اقبال مخاطبان تحصیلکرده هاست…
جلد دوم کتاب «رسانه های برون مرزی در جهان » توسط نشر پژوهش های کاربردی معاونت برون مرزی صدا و سیما در ۱۷۰ صفحه به چاپ رسیده است.
