به گزارش خبرنگار فرهنگی فرهنگ سار، یکی از مهم ترین ویژگی های ادبیات عبور از مرزهاست، آثار ادبی نه در محدوده جغرافیایی خود و نه در دوره زمانی که نوشته شده‌اند، باقی نمی‌مانند. نویسندگان نامدارانی هستند که با نوشته‌هایشان ماندگار می‌شوند و خوشنامی آنها به اندازه تاثیری است که در ادبیات به جای می‌گذارند.
این هفته با ۴ نویسنده از ۴ گوشه جهان همراه شویم و آثار آنها را بخوانیم.
شاعری انقلابی از روسیه قدیم
ولادیمیر مایاکوفسکی ۱۹ ژوئن ۱۸۹۳ (۲۹ خرداد ۱۲۷۲) در یکی از روستاهای قفقاز چشم به جهان گشود. او در دوران خلاقیت و فعالیت‌های هنری یکی از استادان سبک فوتوریسم بود و همگام با خیزش‌های انقلابی در روسیه رشد یافت و پس از انقلاب بلشویکی روسیه و در دوران حکومت شوروی یکی از نام‌آورترین شاعران عصر خود بود. این شاعر از ۱۴سالگی به عضویت حزب بلشویک درآمد و از سال‌های قبل از انقلاب، فعالیت هنری و سیاسی خود را آغاز کرد. از ۱۳ جلد میراث ادبیِ مایاکوفسکی، ۱۲جلد آن بعد از انقلاب به‌وجود آمده‌است.
مایاکوفسکی در نوجوانی با مطالعه روزنامه‌های انقلابی و طومارهای زیرزمینی خواهرش، در ابتدای مسیر انقلاب قرار گرفت. او یکی از نخستین افرادی است که به پیروی از مذهب ادبی خود، فوتوریسم، شعر آزاد، سروده است. در زمان حکومت شوروی سابق، مایاکوفسکی در کنار پوشکین، لرمانتوف و نکراسوف از پرخواننده‌ترین شاعران کشورش شد.
مایاکوفسکی در ۱۴ آوریل ۱۹۳۰ میلادی (۲۴ فروردین ۱۳۰۹) به ضرب گلوله در پی بن‌بستی عاطفی و نیز ممنوع‌الخروج بودن از خاک شوروی به زندگی خود پایان داد. وی پیش از مرگ بر برگه‌ای نگاشت: «برای همه… می‌میرم»
من عاشقم
کتاب من عاشقم گزیده ای از شعر های این شاعر است. این کتاب بخش هایی شامل مکتب شناسی شعر مایاکوفسکی و روایاتی از زندگی او، خاطرات، به همراه با دو بخش مفصل دیگر شامل مکتب‌شناسی شعر دوران شاعر، سیر تحول شعری و روایت‌های مختلف زندگی و مرگ مرموزش به همراه خاطرات، نقدها، اتوبیوگرافی و گزیده‌ای از بهترین طرح و پلاکاردها و عکس‌های شاعر است.
این کتاب در ۷۰۰ صفحه با ترجمه حمیدرضا آتش برآب توسط انتشارات علمی و فرهنگی منتشر شده است.
خلبان زبردست از فرانسه قرن بیستم
آنتوان دو سنت اگزوپری، در ۲۹ ژوئن ۱۹۰۰ میلادی (۸ تیر ۱۲۷۹) در لیون فرانسه متولد شد. او فرزند سوم کنت ژان دو سنت اگزوپری بازرس بیمه، در جنوب فرانسه و ماری دو فونسکلومب اشراف‌زاده‌ای فرانسوی بود. چهار سال بیشتر نداشت که پدر خود را از دست داد و مادرش به تنهایی مسئولیت تربیت وی، خواهران و برادرانش را برعهده گرفت. اگزوپری دوران کودکی را در جنوب فرانسه به‌سر برد. در همین زمان بود که با موسیقی آشنا شد و نواختن ویولون را آموخت. در ۱۲ سالگی نخستین تجربه پرواز به عنوان همراه در یک هواپیمای کوچک، او را تحت تأثیر قرار داد. وی برای ادامه تحصیل به سوئیس رفت در دوران تحصیل در مدرسه و دانشکده، گاهی ذوق و قریحه شاعری و نویسندگی خود را با نگاشتن و سرودن می‌آزمود.
اگزوپری قصد داشت به خدمت نیروی دریایی درآید اما موفق نشد به فرهنگستان نیروی دریایی راه یابد. به همین دلیل او در ۲۱ سالگی به عنوان مکانیک در نیروی هوایی فرانسه مشغول به کار شد و در مدت ۲ سال خدمت خود در نیروی هوایی، فنون خلبانی آموخت و به یکی از خلبانان زبردست ارتش فرانسه بدل شد.
در پروازهای مختلف در دوره های گوناگون، آسیب های جدی دید اما با اصرار برای پرواز در جنگ جهانی، با هواپیمایی که چندان ارزشی نداشت، سقوط کرد و ۸ ماه زمین گیر شد.
سرانجام هواپیمای اگزوپری در پروازی اکتشافی بر فراز دریای مدیترانه در ۳۱ ژانویه ۱۹۴۴ (۳۰ دی ۱۳۲۲) میلادی سقوط کرد و باعث مرگش شد.
پرواز شبانه
کتاب پرواز شبانه یکی از رمان‌های اگزوپری و مربوط به زمانی است که از پرواز شبانه برای تسریع ارسال بسته‌های پستی در رقابت پست هوایی با راه‌آهن و کشتی استفاده می‌شد.
داستان در آرژانتین و در آغاز تجارت هوایی می‌گذرد، ریویر، مدیر یکی از خطوط هوایی است که برای اولین بار، پروازهای شبانه را به لیست خدمات خود اضافه کرده است. هواپیمای فابین، یکی از خلبانان در گردبادی گیر می‌افتد، سوختش تمام شده و ارتباط رادیویی‌اش را از دست می‌دهد و در همین حال، ریویر از هیچ تلاشی برای مشخص کردن محل هواپیما دریغ نمی کند. با این اتفاق، ادامه یافتن جابه جایی هوایی و شبانه بار به اروپا به خطر می‌افتد. به محض رسیدن دو پرواز دیگر از شیلی و پاراگوئه، ریویر مجبور می‌شود از دست دادن فابین را بپذیرد…
رمان پرواز شبانه در سال ۱۹۳۱ برنده جایزه فمینا (جایزه ادبی فرانسه) شد. این کتاب با ترجمه پرویز داریوش در ۱۲۶ صفحه توسط انتشارات امیرکبیر منتشر شده است.
فرزند پراگ، نویسنده ناشناخته آلمانی
فرانتس کافکا در سوم ژوئیه در ۱۸۸۳ (۱۲ تیر ۱۲۶۲) میلادی در شهر پراگ جمهوری چک دیده به جهان گشود. او هوشی سرشار داشت و به همین دلیل در دوران تحصیل همواره مورد احترام آموزگاران بود. کافکا با ورود به دانشگاه چارلز فردیناند در شهر پراگ تحصیل در رشته شیمی را آغاز کرد اما پس از چند روز تغییر رشته داد و به تحصیل در رشته حقوق پرداخت. این مساله سبب شد تا از تحسین پدرش برخوردار شود و فرصتی برای شرکت در کلاس های هنری و ادبیات داشته باشد. او در ۱۹۰۶ تحصیلات خود را به پایان رسانید و به مدت یکسال به عنوان دستیار قاضی در دادگاه مشغول به کار شد اما همزمان به نویسندگی نیز می پرداخت.
در زمان مرگ، عده کمی از خوانندگان و طرفداران کافکا او را می‌شناختند و پس از مرگ بود که به همت دوست قدیمی خود به جهانیان معرفی شد. در واقع در ۱۹۶۰ میلادی کافکا در شرق اروپا به شهرت رسید تا جایی که لغت جدید (کافکایی) به خاطر سبک داستان‌نویسی خاص او وارد فرهنگ لغات زبان انگلیسی شد. کافکا امروزه به عنوان یکی از تاثیرگذارترین نویسندگان در فرهنگ و ادبیات زبان آلمانی شناخته می‌شود. سرانجام این نویسنده آلمانی در سوم ژوئن ۱۹۲۴میلادی (۱۳ خرداد ۱۳۰۳) چشم از دنیا فروبست.
تمثیلات
کتاب تمثیلات، گزیده‌ای از داستان‌های کوتاه کافکا است و بیش از ۲۰ قطعه ادبی در آن گرد آمده‌اند. در این مجموعه داستانی که از تنوع موضوعی زیادی برخوردار است، تکیه روی تمثیلی بودن قطعات است. کافکا در این قطعات و کتاب‌های دیگرش به دنبال نوآوری نیست بلکه برای او ادبیات گونه‌ای هستی‌شناسی است که در شکل تمثیلی این قطعات و حتی ناتمام ماندن آثار او، خواسته یا ناخواسته مشهود است.
این کتاب با ترجمه کوروش بیت سرکیس، در ۱۶۸ صفحه با قطع جیبی، توسط نشر ماهی به چاپ رسیده است.
ماهی‌گیرِ ماجراجوی آمریکایی
ارنست همینگوی در ۲۱ ژوئیه ۱۸۹۹ (۳۰ تیر ماه ۱۲۷۸) در اوک پارک ایالت ایلینوی آمریکا متولد شد. پدرش کلارنس، یک پزشک و مادرش گریس، معلم پیانو و آواز بود. ارنست تابستان‌ها را به همراه خانواده‌اش در شمال میشیگان به سر می‌برد و آنجا متوجه علاقه شدید خود به ماهیگیری شد. او پس از پایان دوره دبیرستان، در سال ۱۹۱۷ برای مدتی در کانزاس سیتی به عنوان گزارشگر گاهنامه استار مشغول به کار شد. در جنگ جهانی اول، داوطلب خدمت در ارتش شد امّا ضعف بینایی او را از این کار بازداشت در عوض به عنوان راننده آمبولانس صلیب سرخ در نزدیکی جبهه ایتالیا به خدمت گرفته شد. در ۸ ژوئیه ۱۹۱۸ مجروح شد و ماه‌ها در بیمارستان بستری بود. در سال ۱۹۲۵ نخستین رشته داستان‌های کوتاهش، در زمانه ما، منتشر شد که به خوبی گویای سبک خاص او بود. خاطراتش از آن دوران که پس از مرگ او در سال ۱۹۶۴ با عنوان عید متغیر انتشار یافت.
ارنست همینگوی بیشتر عمرش سرگرم ماجراجویی بود. از زخمی شدن در ایتالیا بر اثر اصابت ۲۰۰ تکه ترکش گلوله نیروهای اتریشی در خلال جنگ جهانی اول تا شرکت در خط مقدم جبهه‌های جنگ داخلی اسپانیا یا سفرهای توریستی به حیات وحش آفریقا تا ماهیگیری و شکار حیوانات وحشی و زندگی در کوبا، تجربه کرد. او سرانجام ۲ ژوئیه ۱۹۶۱ (۱۱ تیرماه ۱۳۴۰) با اسلحه شکاری خود، با زندگی وداع کرد.
آخرین مصاحبه
کتاب آخرین مصاحبه، مجموعه ای از چهار مصاحبه ارنست همینگوی است که همگی خاطرات، اندیشه و چشم‌انداز او را درباره نویسندگی و آثارش به تصویر می‌کشند. زندگی در بعدازظهر: آخرین مصاحبه منتشر شده از همینگوی در زمان زندگی اوست و بخش پایانی کتاب به شمار می‌رود.
آخرین مصاحبه و دیگر گفت و گوهای ارنست همینگوی با ترجمه هوشنگ جیرانی در ۸۸ صفحه توسط نشر چشمه به چاپ رسیده است.
