به گزارش خبرنگار فرهنگی فرهنگ سار، یک سال و اندی است که ویروس کرونا احوالات فرهنگ و هنر را در کشور آشفته کرده است. بسیاری فعالیت های جمعی تعطیل شدند و رویدادهایی در سکوت افتتاحیه خود را به اختتامیه رساندند. در کنار مشکلات اقتصادی که ویروس کرونا به بخش فرهنگ و هنر وارد کرد، آسیب های روحی و روانی، به اهالی فرهنگ تحمیل شد که ترمیم آن در جهان پس از کرونا عزمی جدی را می طلبد.
گروه هنری ناشنوایان دستان گویا یکی از همین فعالان فرهنگی هستند.
این گروه متشکل از ناشنوایان اجرای نماهنگ، سرود، تئاترهای مذهبی و پانتومیم؛ بخشی از فعالیت های آنهاست و در سال های اخیر اجرای آنها بر صحنه همایش ها و رویدادها مورد توجه بسیاری از مخاطبان قرار گرفته است.
پوران اصدقی سرپرست گروه هنری ناشنوایان دستان گویا در گفت‌وگو با خبرنگار فرهنگی فرهنگ سار گفت: اجرای فعالیت های ما وابسته به برگزاری رویدادهای مختلف است که متاسفانه با تعطیلی آنها فعالیت های گروه دستان گویا متوقف شده است. اعضای گروه افرادی هستند که به دلیل شرایط ویژه بسیار آسیب پذیر هستند. فعالیت های گروه توانسته بود زمینه ای برای حضور آنها در اجتماع فراهم کند و حس رضایت از کاری که انجام می دادند در ارتقای سلامت روان آنها بسیار موثر بود.
اصدقی افزود: فعالیت گروه سبب می شد که این افراد در مرکز توجه قرار گیرند و بتعث افزایش اعتماد به نفس آنها شود ولی متاسفانه در این مدت که از حضور در فضاهای جمعی منع شدند و نمی توانیم به بهانه اجرا در کنار هم جمع شویم شرایط روحی را تجربه می کنند که آسیب های آن می تواند در دراز مدت غیرقابل جبران باشد.
وی با اشاره به مشکلات اقتصادی اعضای ناشنوای گروه گفت: اجراهای گروه می توانست به عنوان یک منبع درآمد بخشی از مشکلات اقتصادی آنها را رفع کند درحالی که اکنون توان تامین خرید سمعک و هزینه های درمان را ندارند. بسیاری وسایل کمک آموزشی و برنامه های توانبخشی آنها با مشکل روبرو شده است و در حال حاضر دچار مشکلات عصبی شدیدی هستند.
سرپرست گروه هنری ناشنوایان دستان گویا گفت: بسیاری از این افراد به دلیل بیکاری مجبور شدند که در تولیدی ها به کار مشغول شوند که حتی کسادی این مراکز نیز سبب شد نتوانند به ناشنوایان حقوق پرداخت کنند و با شرایط بدتر وارد خانه می شوند.
وی از افسردگی برخی اعضای گروه خبر داد و گفت: سردردهای مزمن به دلیل عدم توانایی خرید باتری سمعک از مشکلاتی است که درحال حاضر با آن روبرو هستند. همگی این بچه ها تحت پوشش سازمان بهزیستی هستند ولی نسبت به آنها کوتاهی شده است درحالی که مشکلات جسمی دارند باید در این ایام مورد توجه قرار گیرند.
اصدقی، ماسک های بهداشتی را از دیگر مشکلات این افراد در این ایام عنوان کرد و گفت: شیوه ارتباط ناشنوایان با افراد از طریق لب خوانی انجام می شود. وقتی ناشنوایان نتوانند لب و دهان افراد را ببینند متاسفانه امکان برقراری ارتباط به صفر می رسد و نمی توانند در این ایام به تنهایی از خانه خارج شوند. همین امر منجر به انزوای بیستر آنها شده است.
