شنبه, ۲۹ اردیبهشت ۱۴۰۳ / ۱۷:۱۴:۵۴
مردم وقتی متوجه می‌شوند که فلان خطیب در مقابل ظلم و فسادی که دامنگیر زندگی آنهاست، به ورطه‌ی احتیاط و محافظه‌کاری افتاده و آسه می‌رود و آسه می‌آید تا گربه شاخش نزند، از او رویگردان می‌شوند.
تاریخ انتشار: دوشنبه ۱۰ آبان ۱۴۰۰ – ۰۲:۳۰
کد خبر: ۴۱۲۴۴۶
مردم وقتی متوجه می‌شوند که فلان خطیب در مقابل ظلم و فسادی که دامنگیر زندگی آنهاست، به ورطه‌ی احتیاط و محافظه‌کاری افتاده و آسه می‌رود و آسه می‌آید تا گربه شاخش نزند، از او رویگردان می‌شوند.
به گزارش « »؛ یادداشت از زهرا محسنی فر/// جناب آقای حاج علی اکبری رئیس شورای سیاستگذاری ائمه جمعه معتقد است پشت تریبون نماز جمعه نباید از مصادیق فساد و بی‌عدالتی حرف زد، چرا که نهادها و ارگان‌های قضائی، امنیتی، اطلاعاتی و نظارتی مسئول پیگیری فنی و تخصصی مفاسد هستند و ائمه جمعه صلاحیت ورود مصداقی به مفاسد و طرح آن در صحن نمازجمعه را ندارند. در نگاه ایشان یک امام جمعه عدالتخواه باید موارد و مصادیق فساد را به صورت سلسله‌مراتبی و از مجرای ساختارهای رسمی حاکمیت و به‌دور از چشم مردم پیگیری کند. او معتقد است اکثر ائمه جمعه با این تعریف عدالتخواهند، مگر آنهایی که از تریبون نماز جمعه مستقیما به فساد اشاره می‌کنند و هدفشان شوآف است.
– آنچه از نگاه رئیس شورای سیاستگذاری ائمه جمعه برداشت می‌شود، بسط عدالت یک وظیفه حاکمیتی است و مردم در آن نقش‌آفرینی خاصی ندارند و محل اعراب واقع نمی‌شوند. اگر نماز جمعه را نقطه اتصال رسمی حاکمیت به مردم بدانیم و عدالت‌گستری را مهمترین کارویژه حکومت اسلامی قلمداد کنیم، نماز جمعه باید زمینه‌ساز «لیقوم‌الناس بالقسط» باشد. باید مردم و افکار عمومی را پای کار فسادستیزی بیاورد. «بأس شدید» بیش از آنکه یک ابزار تنبیهی در دست عدلیه باشد، همان فشار افکار عمومی برای بازدارندگی فساد و تبعیض است. شأن نمازهای جمعه این است که تریبون یک‌طرفه نبوده و محل بده‌و‌بستان مردم و حکومت در واگذاری مأموریت‌های عدالت‌محور به یکدیگر باشند. اگر فسادستیزی رسمی سلسله‌مراتبی مد نظر باشد، چه نیازی به پیگیری ائمه‌ی جمعه در این سلسله‌‌ی عریض و طویل ساختاری است که تحت اشراف سران سه‌قوه فعالیت می‌کند.
– اگر ائمه‌ی جمعه مردم را از جنبه‌ی عبادی به اخلاقیات دعوت کنند و از منظر سیاسی تنها به تشریح مهمترین وقایع تقویمی و تاریخی هفته بپردازند، چه جذابیتی برای مردم خواهند داشت؟ دردهایی از جنس بی‌عدالتی‌های اجتماعی، محرومیت‌های عمیق و طویل‌المدت و تبعیض‌های سازمان‌یافته که دغدغه‌ی یومیه مردم است، از کدام تریبون شنیده می‌شود؟ امر به معروف حاکمان از حنجره کدام خطیب و واعظ فریاد زده می‌شود؟ در کدام شبستان و مصلا پدرخوانده‌ها و مافیایی که دستگاه‌های متولی عدالت‌گستری از برخورد با آنها عاجزند، به دست افکار عمومی سپرده می‌شوند؟ رئیس نسبتا جوان شورای سیاستگذاری ائمه جمعه انتظار دارند با این نگاه «همه چیز آرام است» جوانان پرشور دغدغه‌مند عدالت‌دوست را به نماز جمعه بکشانند؟
مردم وقتی متوجه می‌شوند که فلان خطیب در مقابل ظلم و فسادی که دامنگیر زندگی آنهاست، به ورطه‌ی احتیاط و محافظه‌کاری افتاده و آسه می‌رود و آسه می‌آید تا گربه شاخش نزند، از او رویگردان می‌شوند.
– به فرمایش صریح امام خامنه ای ما در عدالت عقب هستیم. هر کجا ائمه جمعه مردم را محرم دانستند و پشت‌پرده‌ها را با آنها در میان‌گذاشته و برای مبارزه با فساد از مردم کمک خواستند، مورد اقبال قرار گرفتند. نمازهای جمعه اول انقلاب این ویژگی بارز را داشتند که انقلابی، جسورانه، عدالت‌خواهانه، پرشور و مردم‌پسند بودند. هرکجا نقد درست را مساوی سیاه‌نمایی ندانستیم و به بهانه‌ی اجتناب از ناامیدی مردم، دردهای آنها را سانسور نکردیم، سایه‌ی عظیم حمایت مردم را پشت حاکمیت احساس و آنها را به عدالت امیدوار کردیم. نماز جمعه‌ی تراز انقلاب اسلامی مردم را از بی‌تفاوتی نسبت به عملکرد مسئولین و بی‌نقشی در عدالت‌گستری خارج و آنها را به بزرگترین پشتیبان عدالت در نظام اسلامی مبدل می‌کند
