دوباره آنهایی که مانده اند را دور هم جمع کنید

بزرگنمایی تصویر

روز گذشته سوم آذرماه آغاز ۵۷ سالگی کیهان کلهر بود, موزیسین ایرانی که او را به عنوان یک چهره ی جهانی در عالم هنر موسیقی می شناسند و حالا در فقدان یار دیرینه اش محمدرضا شجریان و خانه نشینی بزرگان موسیقی اصیل ایرانی, برخی از نگاه ها به سوی اوست تا سکان این کشتی به گِل نشسته را به دست گیرد و به این آشفته بازار حال حاضر موسیقی که ابتذال در آن بی داد می کند و سلیقه شنیداری عامه ی مردم که حالا به یک معضل بزرگ تبدیل شده است را سر و سامان دهد.

از این رو “علیرضا سعیدی” یادداشتی را برای کمانچه نواز صاحب نام ایرانی نوشته است و از وی خواسته تا بزرگانی را که می توانند و در قید حیات هستند دور هم جمع کند تا موسیقی ایرانی جان دوباره ای گیرد.

در متن روزنامه نگار موسیقی آمده است:

“یک خواهش از یک آقای هنرمند
استاد خوبم نازنین هنرمند جناب آقای کیهان کلهر … آقا، بزرگوار، محترم، جنتلمن … قبل از هر چیز تولدتان مبارک باشد عالیجناب، مبارک باشد که الحق و الانصاف مبارکید برای موسیقی این سرزمین ، اصلا مبارکید برای این جهان پر از «غصه و کرونا و مرگ» که به قول استاد حسین علیزاده در توصیف شما :« کیهان عاشق کیهان است». پس چه خوب که هستید … خیلی خوب که هستید….
اینها را گفتم تا خدایی نکرده فراموش نکنم که باید همیشه و همواره به احترام شما و هم نسلان شریفتان ایستاده سلام کنم، ایستاده احترام بگذارم و تعظیم کنم دربرابر هنر شریفتان تا آخر عمرم. اما آقای کلهر می دانم می دانید که موسیقی ایرانی چه اوضاعی داشت و دارد در این سالها … می دانیم خیلی بهتر از من می دانید چه بلایی بر سرش آمده، می دانم می دانید که حجم انبوه مبتذل خوانی ها و مبتذل نوازی ها چه بلایی بر سر موسیقی ایرانی و پاپ و نواحی و تلفیقی و هر گونه ای که سراغش را دارید، آورده … می دانیم که می دانید . اصلا شاید اینها را می دانید و تمام قد مشغول اجرای بهترین ها برای گوش مردم سرزمینم هستید. دمتان گرم و نوا و سازتان مانا …
آقای کلهرعزیزم امروز روز تولد شماست، حرف در دلم برای موسیقی، برای شنیدن موسیقی، برای نابودی وحشتناک اصالت موسیقی ، برای بی توجهی برخی از مردمان سرزمینم نسبت به نوازندگان و هنرمندان شریف موسیقی ایرانی و موسیقی جدی که مانند شما اسم و رسمی ندارند، اما بهترینند و بهترین، برای گم شدن خیلی چیزها در روزهای کرونایی و پر از ابتذال محض زیاد است… خیلی زیاد … هر چه قدر هم بگویم می دانم فریادم ثمری ندارد برای درمان گوش های مریض در روزهای مریض تر. چون کسی حرف ما را گوش نمی دهد . فقط یک خواهش دارم. لطفا حالا که به قول شما «جان از تن آواز رفت». حالا که تقریبا هیچ کسی به فکر «خوب شنیدن» نیست لطفا دوباره آنهایی که مانده اند و می توانند را دور هم جمع کنید برای دوباره بودن … لطفا اگر کدورتی هست، اگر حالی نیست و اگر چه و چه و چه . این بار به اعتبار نامتان به اعتبار نام هنرمندان دیگر خاطر نجات یک جریان مهم در کنار آنانی باشید که مانند شما آنچنان شهرت ندارند اما بمبی از انگیزه و معرفت و هنر هستند که خودم از نزدیک شاهدشان بودم و هستم. یک ترکیب ایده آل و نجات بخش. می دانم که می دانید چه گفتم. حرفم تمام. فقط همین
دوستتان دارم قربان”