علی شهیدی استادیار گروه فرهنگ و زبان‌های باستانی و ایران‌شناسی دانشگاه تهران، در کوتاه‌نوشتی اختصاصی برای فرهنگ سار، درباره ژاله آموزگار استاد پیشکسوت فرهنگ و زبان‌های باستانی نوشته است:
ترجمه درست و دقیق و عالمانه و شیوای متن‌های دشوار پهلوی و پازند کار هر استادی نیست و بی‌گمان ژاله آموزگار از قله‌های تاریخ ترجمه و تفسیر متن‌های پهلوی و پازند در سطح جهانی است. تفسیرها و نگاه نو و متفاوت او به فرهنگ و اساطیر باستانی ایران را نیز باید بدان افزود. اما راز ماندگاری نام او در این است که افزون بر علم، در اخلاق، ادب، آداب‌دانی، مردم‌داری و تواضع نسبت به استادان و همکاران و دانشجویان و اقوام و خویشان و همسایگان نیز سرآمد است. در تاریخ جهان کم‌اند انسان‌هایی که تولدشان برای همگان مبارک است. ژاله آموزگار یکی از آن‌هاست. تولدش مبارک باد.
ژاله آموزگار، استاد پیشکسوت فرهنگ و زبان‌های باستانی، زاده ۱۲ آذر ۱۳۱۸ در شهر خوی است. در دانشکده ادبیات دانشگاه تبریز درس خواند و سپس، چهارسال در مدارس تهران، نیشابور و کاشمر درس داد. او در سال ۱۳۴۲ راهی فرانسه شد و پنج‌سال بعد، با دفاع از پایان‌نامه خود با عنوان «ادبیات زردشتی به زبان فارسی» با راهنمایی پیر دومِناش، زبان شناس فرانسوی، به ایران بازگشت و تا سال ۱۳۴۹ به دعوت پرویز ناتل خانلری در بنیاد فرهنگ ایران مشغول بود. او طی سال‌های ۱۳۴۹ تا ۱۳۸۵، در گروه فرهنگ و زبان‌های باستانی دانشگاه تهران تدریس کرد. او که به زبان‌های انگلیسی، فرانسه، ترکی، پهلوی و اوستایی مسلط است، بیش از سی‌سال، همکار احمد تفضلی بود و چند اثر مشترک به رشته تحریر درآوردند. آموزگار که در سال ۱۳۹۵، صاحبِ دو نشان سرو ایرانی و لژیون دونورِ فرانسه شد، هم‌اکنون، عضو فرهنگستان زبان و ادب فارسی، مرکز دائره‌المعارف بزرگ اسلامی و بنیاد موقوفات افشار است.
