روزنامه شرق یکشنبه ۲۰ مهر یادداشتی را به قلم مصطفی ایزدی منتشر کرد و نوشت: در ایران معاصر هنرمندان فراوانی در رشته‌های گوناگون هنر و ادبیات زیسته‌اند، اما بر حسب نظر اساتید نام‌آشنای علم و ادب و هنر، هیچ‌کس در مقام عزت و جاذبه عام و فراگیر به پای استاد بزرگ آواز ایران، بلکه اقالیم فارسی‌زبان نمی‌رسد. خیلی‌ها می‌آیند، می‌روند و سال‌هایی چند یادی از آنها می‌شود، اما بعضی‌ها چراغ نام و یادشان خاموشی ندارد. تا هنر هست، تا شعر هست، تا شجاعت هست، تا شرف و انسانیت هست، تا روح پراحساس انسان‌های معناخواه هست، صاحبان اصیل این ارزش‌های والای بشری هم هستند. اینان در طول زمان تا مرز بی‌نهایت زنده و جاویدان‌اند. مگر قابل تصور است روزی فرارسد که نامی از فردوسی و مولوی برده نشود، نام حافظ، سعدی، فارابی و خیام، ابن‌سینا و ابن‌حیان، نیما و و دیگرانی که فرهنگ‌ساز ایران بوده‌اند، بر زبان‌ها و قلم‌ها جاری نشود؟ و چنین است نام پرشکوه محمدرضا شجریان.
او یادگار عصر ماست برای تاریخ نامیرای ایران که بر بنیادهای استوار ادب و هنر فارسی قرار دارد؛ از امروز تا زمانی که این زبان و فرهنگ پابرجاست. یقین داریم روح او مورد استقبال ارواح پاک بزرگان فکر و فرهنگ این ملت قرار می‌گیرد. به قول یکی از اندیشمندان متدین: اگر حافظ امروز زنده بود لبان شجریان را غرق بوسه می‌کرد. این فرد عارف به مناسبت درگذشت مرحوم شجریان گفته است: هر وقت ایشان را مشاهده کردیم، در ملکوت مشاهده کردیم. دارایی‌های ایشان را می‌دیدیم که مردم را می‌برد به ملکوت… . خدا درجات ایشان را عالی کند و این آثار خیری که ایشان از خود به جای گذاشت و آن مضامینی که خدا استاد شجریان را واسطه قرار داد که دیگران را ببرد در ملکوت، حفظ بفرماید.
