چهارشنبه, ۶ تیر ۱۴۰۳ / ۰۴:۰۵:۲۶
اما پرسش فراتر از اینهاست، محتوایی این چنین پرابهام درست در شبکه‌ای پخش می‌شود که در این چندساله “شوکران” را تعطیل کرد و زبان “زاویه” را بست!
تاریخ انتشار: یکشنبه ۱۹ اردیبهشت ۱۴۰۰ – ۱۲:۱۸
کد خبر: ۳۹۴۷۵۶
اما پرسش فراتر از اینهاست، محتوایی این چنین پرابهام درست در شبکه‌ای پخش می‌شود که در این چندساله “شوکران” را تعطیل کرد و زبان “زاویه” را بست!
به گزارش « » صادق فرامرزی// میان نوشیدن مختارانه شوکران توسط سقراط تا حکایت بازگشت غیرارادی انسان‌ها به زندگی، آن هم در چند قدمی مرگ فاصله بسیار است… شاید فاصله میان فلسفه و رویا از این هم بیشتر باشد و به همان نسبت میان جنس برنامه تعطیل شده شوکران با برنامه تمجید و تایید شده زندگی پس از زندگی شبکه چهار بتوان تفاوت پیدا کرد… اما هرچه که هست، مرگ و زندگی، رویا و فلسفه، ایمان و کفر، شک و یقین، همه و همه وجود دارند!
برنامه زندگی پس از زندگی فارغ از هر قضاوتی موفق‌ترین برنامه تلویزیونی در یک سال گذشته بوده، آن هم از شبکه چهاری که هیچگاه با مخاطب میلیونی شناخته نشده… برای همچو منی که همیشه عینک چندلایه بدبینی را در مواجهه با روایت‌های اینچنینی به چشم دارم هم مشاهده تعداد زیادی انسان که تجربه‌های مشابهی در لحظات قریب به مرگ داشته‌اند حدی از یقین یا حداقل امکان صحت را ایجاد می‌کند… اما بالا برویم و پایین بیاییم جنس این تولیدات میانه‌ای از وهم و رویاست و به همان میزان که امکان ردش فراهم نیست امکانی نیز برای اثباتش وجود ندارد(چندماه صبر کنید و ببینید در سایه جو این برنامه چه گروه‌های خرافه‌پرست و شیادی ظهور کنند)
اما پرسش فراتر از اینهاست، محتوایی این چنین پرابهام درست در شبکه‌ای پخش می‌شود که در این چندساله “شوکران” را تعطیل کرد و زبان “زاویه” را بست! فرار از اندیشه و مباحثه پیرامون امکان‌های مختلف زیست و زدودن انحراف از ساحت دین و متقابلا پناه بردن به دامان رعب آفرینی از مرگ و ترویج رویاهای(ولو صادقه)، این خلاصه حکایتی است که به چشم می‌توان دید… به همان میزان که سیاستگذار از ترویج دین در پوشش رویابینی یا تجسد شیطان در کالبد آدمی(همانند انبوه آثار رمضانی) استقبال می‌کند از شنیدن صدای اندیشه و تشکیک در سنت‌های تثبیت شده هراس دارد… بعنوان یک مسلمان معاد باور(اینجور مواقع ابتدا باید شهادت مسلمانی داد) سنخ تولیداتی مانند زندگی پس از زندگی نهایتا می‌تواند حواسم را برای ارتکاب گناه بیشتر جمع کند اما هیچ جوابی به پرسش‌های زندگی‌ام، به شکاف میان ایمان و شرک و امکان‌های زیست دینی‌ام نمی‌دهد، شاید برای همینها نوشیدن شوکرانی به بهای یافتن حقیقت را بیش از دست و پا زدن برای تجربه چنین زندگانی وهم‌آلودی به ایمان نزدیک‌تر ببینم!
رویای پس از مرگ هیچ خطری برای منافع هیچ ظالمی ندارد اما پرسش از چرایی ظلم منافع افراد زیادی را به خطر می‌اندازد، شاید برای همین زندگی پس از زندگی تکریم شود و شوکران محکوم…
