به گزارش روز جمعه گروه علم و آموزش فرهنگ سار به نقل از خبرگزاری شینهوا، شرکت علوم و فناوری هوافضای چین موسوم به CASC گزارش داد که این پرتاب ها شامل دو ماموریت خدمه دار «شنژو»، دو پرتاب فضاپیمای باری «تیانژو» و پرتاب دو ماژول اضافی به این ایستگاه می شود.
این ماژول‌های علمی که Mengtian و Wentian نامیده می شوند به ماژول اصلی ایستگاه فضایی چین به نام «تیانه» می‌پیوندند که در حال حاضر خانه یک خدمه سه نفره است. این برنامه‌های پرتاب نشان می‌دهد که چین در تلاش برای ایفای نقش پیشرو در اکتشافات فضایی، چگونه بطور محتاطانه در حال افزایش سرعت ماموریت‌های فضایی خود است.
آمریکا نیز به دنبال کاهش سرعت ماموریت های فضایی خود در سال ۲۰۲۱ به دلیل همه گیری کرونا، انتظار دارد امسال تقریباً همین تعداد پرتاب فضایی داشته باشد.
برنامه فضایی نظامی چین مدتاً به دلیل مخالفت‌های آمریکا از ورود به ایستگاه بین‌المللی فضایی ممنوع شد. چین که تا حد زیادی به تنهایی کار می‌کند، برنامه ایستگاه فضایی خود را به نام «تیانگونگ» را به خوبی پیش برده است.
ماموریت فعلی ۶ ماهه «شنژو-۱۳» که توسط خدمه مقیم ماژول تیانه در ایستگاه فضایی چین انجام می‌شود، طولانی‌ترین ماموریت چین از زمان اعزام انسان به فضا در سال ۲۰۰۳ است و این کشور پس از روسیه و آمریکا، سومین کشوری است که موفق به انجام چنین ماموریتی شده است.
این خدمه یک جفت پیاده روی فضایی انجام دادند که از جمله اولین پیاده روی فضایی لود که توسط یک فضانورد زن چینی انجام شد و آزمایشاتی را در کنار بازوی سرویس رباتیک این ایستگاه فضایی انجام دادند. بازوی سرویس رباتیک ایستگاه فضایی چین روز پنجشنبه برای اولین بار فضاپیمای باری «تیانژو-۲» را بارگیری کرد.
ایستگاه فضایی چین پس از تکمیل حدود ۶۶ تن وزن خواهد داشت که تقریباً یک چهارم وزن ایستگاه بین المللی فضایی خواهد بود. اولین ماژول ایستگاه بین‌المللی فضایی در سال ۱۹۹۸ میلادی راه اندازی شد و وزن این ایستگاه حدود ۴۵۰ تن است.
