به گزارش روز چهارشنبه پایگاه اینترنتی اسپیس، زباله‌های فضایی کوچک با تلسکوپ های زمینی قابل تشخیص نیستند اما اگر به یک فضاپیما برخورد کنند می توانند اثرات مخربی بر جای گذارند.
در صورتی که بودجه این تلسکوپ در شورای کشورهای عضو سازمان فضایی اروپا در سال ۲۰۲۲ تایید شود، این سازمان امیدوار است که این ماهواره را که اولین تلسکوپ از نوع خود است در سال ۲۰۲۵ در مدار زمین قرار دهد.
تیم فلورر رییس دفتر زباله های فضایی در سازمان فضایی اروپا می‌گوید: این فضاپیما یک تلسکوپ نوری به عرض ۲۰ سانتی متر را به مداری در ارتفاع ۶۰۰ تا ۷۰۰ کیلومتری از سطح زمین خواهد برد.
وی افزود: مدل های به دست آمده از رایانه های سازمان فضایی اروپا و ناسا نشان می‌دهد که تراکم زباله های کوچک فضایی در این مدار زیاد است.
وی ادامه داد: این تلسکوپ ، نور منعکس شده خورشید را از زباله های فضایی دریافت می کند. ناسا و سازمان فضایی اروپا هر کدام رویکردهای متفاوتی برای مدل سازی زباله های فضایی دارند.
محققان روی مدل های به دست آمده برای قطعات بزرگ تر که توسط تلسکوپ های زمینی قابل مشاهده است، توافق دارند اما در مورد قطعات کوچک تر، پیش‌بینی های این دو سازمان متفاوت است.
در سال ۲۰۱۶ یک قطعه چندمیلی‌متری به صفحه خورشیدی ماهواره رصد کننده زمین سازمان فضایی اروپا به نام Copernicus Sentinel-۱A برخورد کرد و باعث کاهش ناگهانی تولید انرژی در آن شد.
این ماهواره توانست ماموریت خود را ادامه دهد اما به گفته مقامات سازمان فضایی اروپا اگر این گلوله فضایی که با سرعت ۲۸ هزار کیلومتر بر ساعت در حرکت بود به بدنه فضاپیما برخورد می‌کرد، می‌توانست اثرات مخرب‌تری بر جای بگذارد.
بر اساس ارزیابی سازمان فضایی اروپا ، حدود ۳۴ هزار قطعه زباله فضایی با اندازه بزرگ‌تر از ۱۰ سانتی‌متر در مدار زمین وجود دارد و اندازه حدود ۹۰۰ هزار زباله فضایی موجود در مدار زمین میان یک تا ۱۰ سانتی متر است و علاوه بر آن امکان وجود ۱۲۸ میلیون قطعه با اندازه بین یک میلی‌متر تا یک سانتی‌متر نیز وجود دارد.
