درخواست پناهندگی توسط سعید مولایی،
جودوکاری که به گفته خودش از بازی با ورزشکار اسرائیلی منع شد.
1- اسرائیل کشور نیست و جنایت کار بودن آن محرز است؛
بنابراین بازی نکردن با نمایندگان آن مطابق با حق است.
2- کسی/کشوری که اسرائیل یا نماینده آن را به رسمیت می شناسد، در جنایات آن سهیم است.
3- نمی توان توقع داشت تمام ورزشکاران به ارزش های اسلامی مؤمن باشند،
اما حداقل انتظار این است که از نظر انسان دوستانه با این رژیم مخالفت کنند.
4- ورزشکاری که متوجه این ارزش نیست، نمی تواند نماینده جمهوری اسلامی باشد.
5- مسئولین بایستی نسبت به حمایت مادی و معنوی از کسانی که به این علت از مدارج بالای ورزشی محروم می شوند اقدامات شایسته تری انجام دهند.
6- باید توجه داشت که ورزش هدف زندگی نیست، ورزش قرار است وسیله ای برای رشد مادی و معنوی انسان باشد.
7- بازی نکردن با نمایندگان این رژیم جعلی، فقط به نمایندگان جمهوری اسلامی محدود نیست. بسیاری از ورزشکاران آزاده به این کار مبادرت کرده اند.
8- در عرف مسابقات جهانی، بارها اتفاق افتاده کشورهای درگیر جنگ از مسابقه با یکدیگر پرهیز کرده اند. بنابراین مسابقه ندادن با یک رژیم جعلی که مدام تهدید به جنگ می کند، یک کار خارج از عرف یا بدون سابقه نیست.
9- این مشکل باید به صورت ریشه ای حل شود. این ورزشکار کم تحمل نه اولین نمونه است، نه آخرین نمونه از این دست خواهد بود. نباید هزینه این کار ارزشمند بر دوش ورزشکاران و فدراسیون های ورزشی باشد.
این حق باید با دیپلماسی و یارکشی بین المللی به رسمیت شناخته شود. باید قبول کنیم که این کار، یک جنگ حقیقی در عرصه دیپلماسی عمومی است که دشمن روی آن سرمایه گزاری زیادی کرده است.
اگر استیفای حق میسر نیست، باید عطای رقابت های بین المللی را به لقایش بخشید، چرا که ما به حکم قرآن و قانون اساسی، مکلف به حمایت از مظلومین هستیم.
مردم ایران هزاران شهید نداده اند که به بهانه یک مدال فلزی دست از آرمان های خود بردارند.
